yaygın edebi eserlerden biri olan roman ile yaygın ebedi eserlerden birinin -aşkın- benzerlikleridir.
yazar ve okuyucu ikilisinden oluşur roman. yazar; karakterini, beklentlerini, karmaşıklıklarını özlemlerini,kısacası yaşam enerjisini ve özündeki tüm renkleri siyah puntolarla aktarma çabasındadır envai çeşit kalitedeki hamurlara. okuyucu da farklı sayılmaz yazadan, o da karakterilye örtüşen beklentilerini bulabileceği, siyahlıklardan tüm renklerin tadına varabileceği anlatımlar bekler yazardan.
roman her zaman mutlu sonla bitmez, her zaman tamamlanmaz bile,
kimi zaman en güzel yerinde kimi zaman en bitirilesi noktada kalıverir.
ya yazar bırakır yazmayı ,ya okuyucu bezer okumaktan ve bir ayıraç ile yahut tekrar okumayacak olduğu sayfanın ucunu kıvırarak veda eder alacakaranlık paylaşımlara.
romanlar aşklar gibidir; kimi zaman büyük heveslerle başlanıp ilk nefes bitiminde arzunun tükendiği idrak edilen.
aşklar da romanlar gibidir; iyi ya da kötü bir şeyler ekler edilgen konumdaki insanoğluna. yazar yönlendirse de romanı -aşkta olduğu gibi- yönlendirilen konumundaki daha belirleyicidir sürecin akıbetinde. aşık okuyucudur, maşuk da yazardır bu romanda...
bitimsiz romanlar olduğu gibi, yazarıyla bütünleşen okuyucular olduğu gibi, "bir roman okudum hayatım değişti, içerisindeki her karakter bana özgü, her kelime benim dağarcığımdan" denildiği gibi; bitimsiz aşklar, bütünleşilen, benlik kavramının "biz" olarak şekillendiği aşklar da vardır hayat denilen kütüphanenin muhteviyatında.
cildi süslü, albenisi yüksek ve çarpıcı olduğu için değil, sayfalarına iliştirilen yazıların güzelliği, içinde; yazarın okuyucu, okuyucunun da yazar olabileceği bütünlükte anlatımların varlığı nedeniyle tercih edilir/edilmelidir romanlar/aşklar...
