bugün

Omuz silkerdim.
Uçurtma uçururdum.
Cepheye giderdim.çünkü romanda gerçeğe uyan çoğu şey mümkün.
sabah erkenden saman pazarına giderdim.

(bkz: rodion romanoviç raskolnikov)
intihar ederdim. “nası ölür lan diye” okuyucuyu tribe sokardım.
valla yazarıma bağlı, ben onun eseri olduğum için bunu yazarıma sormak lazım.
Mai hulyalara dalar bu hulyalar gerçekleşmeyince siyah gecelerde umarsızca yürürdüm. Maşukuma vasıl olacağım günün hasretiyle içli şiirlerde en naif duygularımı kağıda dökerdim.
Abe atardım bi gübecik.
glaurung a karşı daha temkinli olurdum.
oralet içerdim. (bkz: Son Hafriyat) (bkz: Hayalet)
nerede hinlik varsa nerede kuntizlik varsa onların peşinde koşardım. roman neticede ne günahı var ne sevabı ne hapsi var ne başka bir şeyi. her türlü muziplik benden sorulurdu. romanların cevahir kirişçisi olurdum.
Okunmayı beklerdim. Belki şımartılıp filmimin çekilmesi de olabilir.
Romanın yazarı ne yapmama izin verirse onu yapardım, özgür iradem yok neticede.