Her bir köşesinden tarih aktığı söylenen şehir.
Önümüzdeki hafta 3 gece buradayım. Yemek ve gece hayatı için tavsiye vermek isteyen yazarların bir mesaj uzaklığındayım*
alfonso cuaron'un ödül aldığı daldaki oscarların hepsini hakkıyla aldığı almadıklarında ise bence yeterince haketmediği için alamadığı sanatsal ağır dram filmi.
bence renkli olsaydı daha güzel olabilecek ama yine de hakkıyla 3 dalda oscar kazanan 2018 meksika yapımı siyah beyaz film.
mesela boyhood tarzı biraz uzun ve durağan işleyen hayatın içinden dram filmlerini seviyorsanız sevebilirsiniz ama çoğunluğa hitap eden bir film değil tam olarak bence o yüzden en iyi film ödülünü alamamış olması şaşırtıcı değil.
caddeleri çok ferah ve geniş. istiklaldeki tarihi yapılardan cokca görmek mümkündür. Birde bir sokagin sonunda Vatikan diye bir ulke var.bizim köyden küçük. Aşk cesmesinin karşısında tarihi Roma dondurmacisi var.algida dondurmasindan hallice.
bu sene oscar'a nasıl aday yapıldığını merak ettiğim filmdir. cuaron kendi çocukluk yaşantısını filme çekmişmiş. filmin ilk 7-8 dakikası evin hizmetçisinin evi temizlemesini izlemekle geçiyor, gerisini siz düşünün...
Film, oynatımı hızlandırmakla bile zor izleniyor o kadar durağan. Tek artısı 70'lerin Meksika atmosferi iyi canlandırılmış. Ya bir de bu Meksika yerlisi kadınların hiç mi boynu yoktur ya, bu ne orantısızlık çözemedim, illaki vardır evrimsel bir açıklaması.
ana caddelerinin yan caddelerinin ara sokaklarının ara sokaklarına bile kitap yazılabilir. öyle güzel bir şehir. mümkünse tüm şehir yayan gezilmelidir.
ve tabi bi de *.
not: gecelik şehir vergisi adı altında 4 euro ödemeniz gerekiyor. bunu kaldığınız otel yasal olarak sizden kesiyor ve ödemeyi alıyor.
imdb puanını gördükten sonra overrated filmler listeme ön sıralardan girmiş olan film.
Filmde senaryodan kopuk birçok sahne var ki kes çıkar o sahneleri ne mesaj veriyorsan ne mesajında eksiklik kalır ne de mesajını etkiliciliği azalır. Birçok sahne gereksiz uzun. Oyunculuklar eh. Bir tek küçük çocuğu beğendim o kadar. Filmin girişi başarılı değil bence. Bir türlü ısınamadım. Salondakilerden gözlemim kimsenin pek ısınamadığı yönünde. Halbuki bu tarz filmlerde giriş çok önemlidir. Film seyirciyi kendi içine alamazsa sıkıntı başlar. Aradan biraz zaman geçsin sakin kafayla bir defa daha izleyeceğim ama görüşlerimin pek değişeceğini sanmıyorum.
film detaylarında bulduğu yoğunlukla insanı etkiliyor. bu noktada detay bilgi vermek pek doğru olmaz ama film ilerledikçe, özellikle son kısmında cleo'nun etrafında gelişen olaylar çerçevesinde, verdiği tepkiler, çoğu zaman kabullenmesi, duygularını bastırması çok etkileyici.
filmin konusu herkesi çekmeyebilir. ama filmografik açıdan filmde hiçbir faso yok. her kare ayrı güzel, yönetmenlik abidesi. herhangi bir kareyi kesin, anlık fotoğrafı masaüstü olarak kullanabilirsiniz.
-- spoiler --
a) femin seni bir daha görmek istemiyorum diyordu cleo'ya. isyan günü, burnunun dibinde bitti. adamın öldürülmesine hazırlıklıydı ama cleo'yla karşılaşmasına hazır değildi.
b) kadının çocukları kurtardıktan sonra nasıl bir bastırılmışlıktır ki, o ana kadar ağzından tek kelime çıkmamıştı bebeğiyle ilgili hissettikleri, doğumda bile tek kelime konuşmamıştı, ölmesini istediği itiraf etti.. bu nasıl bi yoğunluktur. insan kendini empati yapmaktan alıkoyamıyor, ağlamamak için zor tutuyor..
c) faşist militanların eğitimleri sırasında, hocaları, uçmamı beklemeyin, en basit hareketlerde en zordur gibi bişeyle söyledikten sonra, gözler kapalı aynı hareketi sadece cleo'nun yapması... sanki en basit gibi görünen ev işlerini toparlamanın, çocuklarla ilgilenmenin onun bir süper kahraman gibi olduğuna işaret ediyordu.. cleo tüm o küçük bedeniyle tüm ailenin ağırlığını taşıyordu, ailenin süper kahramnıydı..
Bu yıl izlediğim açık ara en güzel film. O çekimler nasıl da güzel öyle! Meksika'nın o dönemki önemli olaylarının da bir kısmına dokunmuş dolu dolu bir film.
birçok festival ve kuruluş tarafından ödüllendirilmiş yahut en iyi film seçilmiş cuaronun son yapıtı.
Ben Filmi çok büyük beklentiyle izledim ama buna rağmen tatmin oldum diyebilirim kendi adıma.
Hikaye yönetmenin otobiyografisinden izler taşıması dolayısıyla çekim mekanları ve lokasyonların buna göre belirlenmesi yönünden otantisitesi yüksek bir yapım ortaya çıkmış.
Anlatısı da gayet başarılı olan film aslında cuaronun şöyle bir dönüp geçmişine bakmasının ya da bakabilmesinin bir ürünü.
Alfonso Cuaron'un son filmi. Her ne kadar filmin ismi Roma olsa da film italya'da ya da Roma şehrinde geçmiyor. Zira buradaki Roma Mexico City'nin hatırı sayılır mahallelerinden birine ismini veren Roma mahallesi. Film, bu mahallede yaşayan bir ailenin hikayesini anlatıyor. Sürekli iş gezisinde olan doktor bir baba, 4 çocuğuyla ev düzenini sağlamaya çalışan anne Sofia ve anneye bu çabalarında en büyük desteği veren hizmetçileri Cleo'ya odaklanmış.
Siyah Beyaz çekilen film Alfonso Cuaron'un bizzat kendi otobiyografisine dayanan bir hesaplaşma ve hatırlatma çabası.
Film şimdiden pek çok eleştirmene göre yılın filmi ya da bir başyapıt olarak değerlendiriliyor. Öyle ki "En iyi Film", "En iyi Yönetmen" ve "En iyi Görüntü Yönetmeni" dallarında Oscar'a aday olması çok olası görünüyor. Hatta aileyi hem fiziksel hem de ruhsal olarak toparlayan ve ilk sinema deneyimini gerçekleştiren hizmetçi Cleo'yı canlandıran Yalitza Aparicio'nun da "En iyi Kadın Oyuncu" dalında aday olması bekleniyor. Üstelik, Trump'un izlediği Meksika politikalarına bir yanıt olarak bu ödülleri kazanması da çok olası görünüyor.
Son olarak yönetmen Cuaron'un "Ben yetiştiren iki kadın ve onları terk eden adamla ilgili" şeklinde tanımladığı, yılın son ses getirecek filmi diyebiliriz.
Barcelona'nın roma'yı küçümsemesi ile ortaya çıkan sezar,Barcelona'yı rezil rüsva ederek yenmiştir. Roma'nın gücü,kartal'ın gücü dünya'ya bir kez daha gösterilmiştir kanıtlanmıştır.Barcelona'da hiçbir rakibini küçümsemeyeceğine dair yemin etmiştir.
bir cok yer gezdim, gordum, yasadim, en son gecen hafta roma'da bulundum, kisacik bir sure...bir ogleden sonra kadarcik. buyulendim cumlesi hislerimi anlatmaya yetersiz kalir. boylesini gormedim henuz. bir daha gitmek farz, kalbim roma'da kaldi.
Mimari yapısı istanbul'a benzeyen, içinde Vatikan adlı ülkenin bulunduğu, buram buram tarih kokan italya şehridir. Bir şehrin içinde başka bir ülke olma düşüncesi bana hep enteresan gelmiştir ama gidince umduğumu bulamadım. Hoş ne umuyordum onu da bilmiyorum.
