"anadolu rock" tarzının tipik özelliklerini taşımayan ve cem karaca nın aynı dönemde yaptığı diğer parçalardan önemli farklarla ayrılan harikulade şarkısı. buna rağmen şu ana kadar dinlediğim en kaliteli, dinlerken bana en fazla haz veren, sıkılmadan en fazla dinlediğim, arasıra bokunu çıkartıp arkadaşlarımın nefret etmesini sağladığım, aşmış "cem karaca" şarkısı. tarafımdan yapılmış gözlemlere göre seveni tarafından deli gibi desteklenen, sevmeyeninde nefret ettiği bir şarkı olma gibi acaip bir özelliği vardır. ilk defa 1968 yılında cem karaca tarafından yorumlandığında kendisine birlikte çalıştığı ilk ciddi grup olarak adlandırabileceğimiz apaşlar eşlik etmiştir. efendim apaşlar ve cem karaca topluluğu 60 lı yılların sonunda müzik çalışmalarını almanya da sürdürmekteyken bu şarkıyı yapmışlardır ve Ferdy Klein Orkestrası ile birlikte çalışmışlardır. şarkının sözleri apaşlar grubunun kurucusu ve gitaristi mehmet soyarslan a aittir. resimdeki gözyaşları 29 yıl aradan sonra 1997 senesinde yine cem karaca tarafından mustafa altıokların ağır roman filminin soundtrack i için farklı bir yorumla söylenmiştir. aynı sözler üzerine farklı bir ritimle söylenen parça, ağır roman a cuk oturmuş, yıllar sonra kendisini bize hatırlatmış, bizleri deli gibi sevindirmiştir. son olarak teoman ın 2003 senesinde "senden önce" albümünde yorumladığı şarkı, bize ilk versiyonunu mumla aratmış, teoman a da keşke söylemeseydi dedirtmiştir. şarkının ilk versiyonu 3.03, ağır roman versiyonu 4.03 sürelidir. tarafımdan yıllardır severek dinlenmiş, bazen banyoda helada amotörce "ye yi ye yi ya" nakaratı beygir gibi çığırılmış, melodisi cep telefonumda kullanılmıştır. büyük sanatçı cem karaca yı bu bahaneyle en derin saygılarla anarım.( "haniglurn albernest" sanırım sözlerin son mısrasını es geçmiş bu kadar söz etmişken tamamını buraya koymamak ayıp olacaktı.)
Resimdeki gözyaşları
Birgün belki hayattan,
Geçmişteki günlerden
Bir teselli ararsın,
Bak o zaman resmime,
Gör o akan yaşları.
Benden sana son kalan,
Bir küçük resim şimdi,
Cevap veremez ama,
Ağlar yalnızlığıma.
Ve işte arda kalan
Bir avuç anı şimdi,
Koyup da bir başıma,
Bırakıp gittin beni.
Sen yalnız değilsin,
Biliyorum, nerdesin.
Bu üzerdi beni,
Yaşasaydım ve görseydim.
mükemmel bir cem karaca şarkısı. ağır roman filmiyle birlikte tekrar gündeme gelmiş ve sanırım tekrar kaydedilmiştir. sözleri;
Bir gün belki hayattan
Geçmişteki günlerden
Bir teselli ararsan
Bak o zaman resmime
Gör akan o yaşları
Benden sana son kalan
Bir küçük resim şimdi
Cevap veremez ama
Ağlar yanlızlığıma
Ve işte arda kalan
Bir avuç anı şimdi
Koyupta bir başıma
Bırakıp gittin beni
Birgün belki hayattan,
Geçmişteki günlerden
Bir teselli ararsın,
Bak o zaman resmime,
Gör o akan yaşları.
sana yazdığım şiirlerin altına adını yazsan da; alkışlıyorum ben seni her sahneye çıktığında... sen görmüyorsun beni, o kadar insanın arasında... yazan olmasa da yazdıran süsü verip teşekkür ediyorsun yine de! biliyorum; o resmin kaldığını... yırtamadığını, gecelerce onunla konuşup, ağladığını...
Benden sana son kalan,
Bir küçük resim şimdi,
Cevap veremez ama,
Ağlar yalnızlığıma.
şiirlerim senin olmuş, tenine zaten hiç sinmemiş kokum... başka kollarda, bir gözünün ucuyla o resme baktığını biliyorum... onun, sana yüz çevirdiğini de...
Ve işte arda kalan
Bir avuç anı şimdi,
Koyup da bir başıma,
Bırakıp gittin beni.
ben hala şiir yazıyorum, sen varmışsın gibi... onları da alabilirsin, bir gülüşün yetiyor telife, biliyorsun... ama o kadar iyi değil artık, bunu da bilmelisin... senin unutmaya çalıştığın anılardan, ancak bu kadar çıkıyor... tekrar ediyorum artık kendimi, satırları anlamlandırabilmeye çalışırken... gelsen, gel sen! ama gelmesen, gelme sen! ikilemlerde boğuluyorum işte! sonra depresif monologlara dönüyor hayatım...
Sen yalnız değilsin,
Biliyorum, nerdesin.
Bu üzerdi beni,
Yaşasaydım ve görseydim.
biliyorum; yırtamadın o resmi! yalan söyledin her zamanki gibi! köpekleri de öldüremedin! biliyorum; kalabalıktır yanın! hatta geniş zaman kipini siktir et; kalabalık yanın! ama sen de farkındasın; ışıklar sönünce o kalabalığın ne kadar da alık olduğunun! karanlıkta görmesinler diye, gizli saklı ağladığını da biliyorum... karanlıkta o resim yüzünü görmesin diye ağladığını biliyorum...
o resmi; benim gibi yırtıp atamayacağını biliyorum...
