Edebi olanla çok yapay, iğreti, kafiye düşmanı olanın arasında kalmaktır.
Şimdi bu karmaşayı her şeyi doğru kullanma meraklılarının 2004'ten itibaren ortaya çıkarttılar.
Türk sinemasının gizli kahramanlarından 1965 yapımı sevmek zamanı filminde kızın resmine aşık olan adamı anlatır. Filmde milyar tane "resim" lafzı geçer, bi kere fotoğraf denmez.
Ayaz havada elleri cebinde gezen Barış manço sürekli resimi kullanırdı, yeni türkü, zeki Müren, müzeyyen Senar, dün gece resmini öpüp yatan cengizKurtoğlu, resmine bakıp özlem gideren ferdi tayfur ve nice şair, yazar.
Uzun lafın kısası bundan sonra zoraki söylettirilmiş fotoğrafı değil de edebi olan resmi kullancam. Buradan tüm kamuoyuna, cumhurbaşkanına, yerel ve ulusal ve de enternasyonal medya kuruluşlarına duyurulur. Gelin siz de o dandik kelimeyi kullanmayın.
fotoğraf makinesi adından da anlaşılacağı gibi fotoğraf çeker. resim de yine aynı kökten gelen ressam tarafından yapılır. sapla samanı karıştırmak gibi birşeydir. yani gereksiz bir karşılaştırma değildir.
farklı bir açıdan bakarsak fotoğraf da bir resimdir. bir insan çizmiyor doğru ama kamera bu resmi çekerken bir iletişim içinde, beynimizdeki iletişim gibi yada ışınlar gibi diyelim ve bunlar olduktan sonra fotoğraf dediğimiz görüntü ortaya çıkıyor yani yine bir nevi çizim. ve bence ikisini birbirinin yerine kullanmakta da bir şey insanlar anlıyor zaten hangisi olduğunu.
