divan edebiyatında aşıkla maşuğun arasına girip maşuğu aşıktan soğutan,onun aklını çelen kişidir. sevgili de rakibin oyunlarına kanıp kendisine esas aşkı verecek olan aşıktan uzaklaşır. rakip bir nei safinazla temel 'in arasına giren kabasakal dır. karakedidir rakip.
insanı başarılı olmaya daha bir motive eden,genellikle düşman gibi algılanan ancak aslında insanın yaşama ve bir şeyler elde etme çabasını arttırdığı için özünde gerekli olan insanlar.ayrıca bir de kendinize kimi rakip seçtiğiniz ve kimlerin de sizi rakip olarak seçtiği, üzerinde düşünülmesi gereken bir konudur ki hayatta kendinizi nerede gördüğünüzü ve insanların sizi nerede gördüğünü buradan anlayabilirsiniz.
Gülümseseydi ay, sana benzerdi.
Güzel bir şeyle aynı izlenimi
Bırakırsın, fakat yok edicisin.
ikiniz de ışığın büyük ödünç alıcılarısınız.
Acılanır dünyaya onun O-ağzı; seninkiyse umursamaz.
Ve her şeyi taşa döndürmek senin ilk katkın.
Bir anıt mezara uyanıyorum; buradasın,
Tıkırdatarak parmaklarını mermer masaya, sigara arıyorsun,
Bir kadın kadar kindarsın, fakat o denli ürkek değilsin,
Ve yanıtlanamayacak bir şeyler söylemeye can atıyorsun.
Ay da hor görür tebaasını,
Fakat gündüz vakti maskaranın biridir.
Hoşnutsuzlukların, öte yandan,
Ulaşır mektup kutusuna hoş aralıklarla,
Beyaz ve yazısız, karbon monoksit gibi yayılır.
Hiç bir gün yok ki senden haber gelmesin,
Dolanıp durursun belki Afrikada, fakat düşünürsün beni.
