edit: az önce masamda biri dedi ki;
"rakıyı 70 kişi birlikte iç yine yalnız içersin."
rakı edebiyatı da yaptığıma göre artık rahatlıkla kusup ölebilirim.
Bu yaz yeniden içmeye niyetlendim.
Aklım havada olduğu bir gün işte. Daha önce biraz olsun tek sevebildiğim alkollü içecektir rakı.
Masayı falan kurduk. Her şey hazırlandı.
Elim bardağa gitti ama kaldıramadım sözlük.
Ne değerlerime karşı, ne yaradana, ne özbenliğime karşı hepsini bir kenara itip ne var ki diyerek içemedim.
Ve hatta o masanın kurulmasında bir nebze katkım oldu diye kendimden nefret ettim, pişman oldum.
Yanlış gördüğüm eylemlere karşı kalbimde hiç bu kadar güçlü bir savunma mekanizması kurmuş olabileceğim aklıma gelmezdi sözlük.
Sigara ve öteki alkol ürünlerinden uzak olduğum ve hatta istemediğim gibi rakıyla da çektim arama bir set. Küfürüm, kumarım da yoktur. *
Aman aman muhafazakar bir insan katti surette değilim.
Seküler çizgide bir türkçüyüm. Benim için çocukluktan bu yana bir türk erdemli ve ahlaklı değilse asla kalben gerçek bir türk olamazdı, türk daima iyi anlamda örnek gösterilen kişi olmalıdır derim hep. Üstünlük, güç bu şu ayaklar boş.
Ve gerçekten varlığını çok şükür her an hissettiğim yaradana ihanet edemezdim, etmedim. Zevk ile Edenlere ise şaşarım.
