15 Temmuz'da 11. efes pilsen one love festival'inin kapanışını yapmış, santralistanbul'da sahne almış güzide grup. çok güzel bir konser verdiler. açılış, lazer gösterisi, jarves cocker'ın karanlıklar içinden bile gördüğümüz karizması, sesi, çok güzeldi çok.
bir zamanlar taksimde sabahlama nedenimiz olan bardır. fakat artık yok. üst katındaki langırt bir ara bozuktu ve bedavadan oynanabiliyordu. ayrıca oradaki street fighters ateri oyunu da hala burnumda tüter.
bir takım grubun burada ünlü olması da ayrı bir mesele.
jarvis cocker in 1978 yılında henüz 15 yaşındayken kurduğu gruptur .
ilk olarak arabicus pulp olarak kurulan grubun ilk elemanları jarvis'in okul arkadaşlarıydı. bir yıl sonra da grubun ismi pulp olarak değişti . 80'li yılların sona ermesiyle birlikte yani 90'lı yıllarda brit-pop'unda bir patlama yaşamasının da büyük katkılarıyla pulp; hayran kitlesi kazanmaya başlayıp sesini duyurmaya başlamıştır. adını duyurmasıyla birlikte grup, neredeyse tüm indie-gruplarının stillerini deneyerek kendi stilleriyle oynamaya başladılar. pulp'ın müziği , glam rock, disco, new-wave, acid house, avrupa pop'u ve ingiliz indie rock'ının birleşimidir .
Neşeli, sevimli, renkli bir mekandır. Açıldığından beri sürekli yenilenme halindedir. Son 1 senedir gerçekten kaliteli isimleri çıkarmakla birlikte, hiçbir yere kabul edilmeyecek bir çok amatör gruba sahnesini açmış alçakgönüllü bardır.
bu sıkıcı hayatlar, bu lanet kurallar, bu aptal saptal zorunluluklar ve beyinsizlikler içerisinde viski içmeden kafayı buldurmuş,
revolverin tetiğini çekmeden beni katil etmiş,
dünyaya doymadan uzaylı yapmış,
uzaya doymadan dünyaya geri çağırmış,
tanımadığım taş hatunlarla ekşınlaştırmış,
kurşun yemeden öldürmüş,
suçsuz yere dövdürmüş,
durup dururken sövdürmüş,
hiç hesapta yokken birilerinin defterini dürdürmüş,
tüm sıkıntıları anlık da olsa yerin altın gömdürmüş.
işbu ya, beni, "dürmüş"lü kafiye arayanlar kervanına sürdürmüşsün...
kralsın moruk! pulp'ın da, alayını taşağa sardırmasıyla, ayrı bir kral.
bukowski'nin son romanıdır. diğer kitaplarından farklı olarak bu kitabın kahramanı henri chinaski değildir.
pulp, adına yakışır ucuzlukta bir roman.
bukowski'nin yazarken hiçbir edebi kaygı taşımadığı bir kitaptır.
kaybeden bir dedektifin yaşamınıdan bir kesit aktarılır.
ancak, bukowski dayanamayıp 13. sayfada chinaski'ye bir selam çakar:
"Red'in sahaf dükkanına doğru yürürken garip bir sıkıntı hissediyordum içimde...
Red dükkanındaydı.
-"şanslısın" dedi red. "sarhoş chinaski biraz önce buradaydı. yeni aldığı pelouze marka posta tartısıyla övünüp duruyordu."
-"kafanı takma ona." dedim...
içerdeki çalışanlar bira satmak için aşırı derecede sosyal baskı yapıyorlar. yahu tamam,güzel mekan, şarkılar da güzel ama bir soluklanalım. biz de biliyoruz içmeyi ama devletin verdiği kredi yetmiyor hepsine.
Adım Nick Belane'di. Fakat şuna ne dersiniz: Mesela birisi "Harry! Harry Martel ! " diye bağırsa, "Evet, ne var?" diye cevap verirdim. Yani herhangi birisi olabilirdim. Ne farkeder? isim nedir ki?
kapıdaki bilal abisiyle, içeride çalışanları aposuyla şükrüsüyle soneriyle barda görkemiyle pulp'ı pulp yapan burakla, ev kelimesinin dört harflisidir bu mekan. ayrıca üst katta sucuk ekmek yapılmaktadır, alkol aldıktan sonra acıkan deli bünyeler için geceye son nokta koyulur.
universite gencliginin sevdigi taksim'de bolca bulunan mekanlardan biri. tuvaletleri sirf varmis gibi gostermek icin pisuvarlarla bezenmistir nitekim bir ise yaramazlar, yukardan bosaltirsiniz asagida ayakkabilariniz sirilsiklam olur. ayrica mekandan ayrildiktan sonra uzerinize sinecek sigara kokusu da uzerinize yapisir, kuru temizleme masrafi cikarir. en azindan sise bira veriyorlar da ne ictigimizi biliyoruz. matah bi' yer degil.
arkadaşın 'ya midem bulandı benim ayakta durmaya halim yok, hade çabuk iç gidelim' demesiyle sandalye arayışı içine giren ben;
'şu sandalye boş sanki?'diye sordum ve arkamı döndüm. sandalyenin üstünde şapka vardı. şapkaya dokunarak ayakta yanımda duran çocuğa sordum bu sizin mi diye..
ellediğim şeyin şapka değil de yere çömelmiş olan birinin kafası olduğunu anladığımda çok geçti. o gece güldüğümüz kadar başka neye güldük hatırlamıyorum ama iyi ki oturtmamışım arkadaşın üstüne *
öyle her gecesi bir başka olaylı olan benim güzel mekanımdır..
