1975 tarihli michelangelo antonioni filmi. Maria Schneider ı Pariste Son Tango 'dan sonra bir kez daha geçmişini unutmaya çalışan orta yaşlı adamın girdabına giren genç kız rolüyle görürüz bu filmde. David Locke isminin ele verdiği gibi yeni bir boş levha * açmak istemektedir hayatına. Ölen bir tanıdığının kimliğine bürünür ve onun randevu defterini izlemeye başlar. Dönüştüğü kimlikte bir silah satıcısıdır artık. Antonioni'nin daha önce il deserto rosso da kullandığı laz gemici gibi bu filmde de bir türk öğesi gizlidir ayrıca: Barcelona sokaklarındaki bir Gazanfer Bilge otobüsü.
insanın kendisinden bir türlü kaçamamasına ilişkin bi film. bi şekilde yeni bi sayfa açarak geride kalan tüm olumsuz anıdan sıyrılacağını düşünsen de, orada bırakıp kaldığını sandığın geçmiş, bi şekilde kaçışı engelliyor, seni sana hatırlatıyor, tüm kötülüklerin hafızanda canlanmasına sebep oluyor.
tayfun pirselimoğlu'nun ercan kesal'i başrol oynattığı "ben o değilim" filminde de benzer bi durum olsa da, aralarındaki fark "ben o değilim"de kaçışın gerçekleşmesine dair engelin kişinin kendinden kaynaklandığı, bu filmde ise geçmişten kaynaklandığıdır.
gazanfer bilge otobüslerinin barcelona turu yaptırtması da enteresandı. böyle bi otobüs markası olduğunu bilmezdim. kızıl çöl'de de aynı duyguyu heyecanla yaşamıştım.
sonuç olarak, antonioni bana kalırsa, sinema tarihinin en önemli iki üç sinemacısından biri. çok çok özel bi sinemacıymış.
