çocukken uçurtma uçurmayla eş değer gördüğüm aktivite. poşete ip bağlamak suretiyle tek elinizle tutup hızla koşmaya başlarsınız. arkanızda kalıp, havalanan poşet size öyle bir gaz verir ki içinizden uçurtmam uuuuç diye defalarca bağırırsınız. çocukluk başka şey tabii, kendine eğlenceler yaratabilmek başka şey.
çok aşırı bir rüzgar yoksa en fazla 3-5 metre havalandığından ve dengesiz uçtuğundan zevksizdir. kağıttan sıçancık yapmak varken gerek yoktur poşetti bilmem neydi.
edit:merak edip bi baktım google'a da, sıçancık diye aratınca kağıt uçurtma çıkmıyor yahu. sadece bizim mahallede öyle deniyodu demek ki. *
babamın asla oturup bizimle uçurtma yapacak zamanı olmadığı için, altıncı kattaki evimizin balkonundan sık sık tekrarlayıp çocukluk arzularımı tatmin ettiğim bir yöntem.
