spikerin "fransızlar hüngür hüngür ağlıyor" söyleminin nedenidir bu çocuk.
bu söylemden sonra babam dayanamamış ve yanımda aynen şu cümleyi kurmuştur:
(bkz: yok artık ebesinin amı ali sami)
eğer o sırada bizimkilerden biri fark edip çocuğu kucaklayıp sevse falan filoş ikinci bir manşet olurdu.*
(bkz: ah ben olacaktım orda)
annesinin teselli etmeye çalışırken neler söylediğini merak ettiğim çocuk.
ışıl alben'in üçlüğünden sonra ağlamağa başlamıştır. çocuk sonuçta, hissiyatı kuvvetli ve acı sonu bir kaç saniye önceden gördü. ağlama çocuk, sorkozi amcan sana terlik papuç alacak.
