isyanım olan sivilcedir.
sabah uyanınca giyilen kot garip bir rahatsızlık verir insana birden ama işe gitmek için kasan bünye buna pek aldırmaz. seri adımlarla servise koşarken rahatsızlık unutulmuştur. bir oh sesiyle koltuğa otutulur ve inceden sızılı garip bir acı merhaba der. kişi o rahat servis koltuğunda kıvranmaya başlar. böyle otursan oturulmaz, kalksan nereye kalkıyosun? bir hışım iş yerine gelinir. yürürken öyle bir etkisi yoktur ama mubarek oturunca sanki bir parmak, sanki bir iğne acaip bir şey. burda çaresiz kalıyosun sözlük, tuvalete gidiyosun görünüşte bir şey yok. e sabah birlikte poğaça yediğin hatuna e hadi bir el at bak bakalım nerde bu sivilce diye poponuda açamıyorsun.
o zeval orada büyüyor, oturdukça oturdukça şişiyor.
akşam banyoda artık halvet oluyorsunuz o cenabetle.
lakin birde bunun;
(bkz: popodaki sivilceyi patlatırken girilen şekiller)
kısmı varki aman evlerden uzak.
