Olması gereken her şeye geç kalmışım, olmadık işlere erken girişmişim. Birçok yaşıtımın imrendiği hayatım aslında bok gibi ve nasıl düzeleceği hakkında hiçbir fikrim yok.
belli başlı sevgi seviyesini kazanmış kimselerin, sahip oldukları yetki ile, alınan her nefesi, henüz yeni patlamış bir yanardağın, güneş'e tabanca ile ateş ettirecek kadar bıktırmış sıcaklığını özletecek nitelikte bunaltıcı havasından daha da cehennem kokutmalarıdır. ne tür insanlarsınız ki, insanı yaşadığına bile pişman ediyorsunuz?
sıçarken fazla ıkınma sonucu sonrasında vücudumda oluşan acı yüzünden duyduğum his. hayır arkadaş yapamadım. olmadı, ben de isterdim hemen olsun ama yapamadım.
sevdiğiniz kişilere hala zaman varken değer verdiğinizi gösterin sonra pişman oluyorsunuz, hele onu kaybedince ömür boyu bir yük oluyor size ne o yükü sırtlayıp götüre biliyosunuz nede bırakıp gidebiliyosunuz, bir pranga misali dolanıyor ayaklarınıza.
Bazen telafisi imkansız sonuçlar doğuran duygu. Bu yüzden bir şeyi yapmadan önce iki kere düşünmeli. Pişman olacak şeylerden kaçınmalı. Bazen hayati bir hata bile yapılır. Ama herkesin bildiği bir söz var işte. Son pişmanlık fayda etmez.
en güçlü ve en yıpratıcı duygulardan en rahatsız, en sürekli taciz edici olanı.
"ölüler yaşayanlardan daha çok çiçek alır,
çünkü pişmanlık minnetten daha güçlüdür." *
bazı bünyelerde sıfır gibi görünmektedir. ama öyle değildir işte.
hepsi gibi o da bir gün arayacak beni ve olan her şeyin benim yüzümden olduğunu söyleyecek. onu üzebilirmişim, böyle şeyler olurmuş, bu kötü biri göstermezmiş. sonra çalan her telefon bana kötü biri olduğumu söylüyor ve bunu yapmaları beni pişman ediyor. balon gibi şişinirken, ben pişman olmam, diye, pişman hissediyorum. sonra hiçbir şey hissetmemek için kaçıyorum bu pişmanlık kırmızılarından. ben sadece alımlı kırmızılarıyla bir kadın gördüm ve dokunmak istedim, sonra her şey benim yüzümden olacak yine ve ben kötü biri olacağım. ama beni anlıyor belki her şey geçince bir daha ararlar onlar ama sen beni anlıyor. beni anladığı için hiçbir arama yapmayacak biliyorum. ben kaçmayı hiç bu kadar sevmemiştim, kendimden en çok. olmadığım biri gibi davranmıyorum, ona tahammül etmiyorum onu yükleniyorum hayata karşı. onu sırtlanıyorum. yukarısı serin bak. bir küllükte nefes alır gibi üzerime eğiliyor, kolumu kanadımı hatta avuçlarımı kırıyor, ne kaçabileyim ne dokunabileyim diye. sonra arayacak ama biliyorum, beni pişman etmek için belki ama işte ben, kaçacağım. çünkü pişmanlık telefonları sinirlendirir ve kendilerini duvarlara çarparlar, ben de ona bir yerde telefonum.
Yanlış kararlar ve davranışlar sonucu kişinin hissettiği.
Pişman olmak güzel bir şey. En azindan hatanızın farkına varmişsınız demektir. Ama bazen her hatamızı düzeltemeyebiliriz. Bu yüzden kendimizi suçlayıp bosyere üzmek anlamsız olur, o hataları bir daha yapmamak ise en doğrusu.
Hepimizin hayatında en az bir kere yasamış olduğu gerçekliktir.
Üniversite birinci sınıfta tekrar sınava girip akabinde zihin emgelliler ögretmenliği kazanıp babamın şerh koymasıyla gidememem mesela. Öncesinde yaşıtlarıma oranla bir nebze daha iyi futbol oynamam sayesinde genclerbirligi gözlemcisi tarafından begenildiğimde korkup gidememek.
Hayat pişmanliklarla dolu. Geç kalmayin aga.
Yıllardır karşılıksız biçimde aşık olma çaresizliğinin sebebi olan kişinin yurt dışında olup geri dönmeden önce kendisine zamanında yazmış kişiyle günlerce başka ülkelerde gezeceğini öğrenmek ve kişinin kendisinin eğer bir süre önce çekinmemiş olsa aşık olunan kişiyle gezebilme ihtimali olduğunu bilmesiyle beraber harekete geçilmemesi sonucu hissedilen duygudur. Kişinin aptal olduğu hissi ve çaresizlik ile beraber hissedilir. Çaresizliğin son noktası da artık için dolup buraya entry olarak dökülmesidir.
Vodafone'u bırakıp Türk Telekom (Avea)'a geçmektir. Öyle reklamda Ronaldo'yu oynatmakla olmuyor bu işler 1 yıl çekeceğiz bu ızdırabı faturalar geldikçe yazacağım sizlere ahali. Takipte kalın.
Zamanında "pişmanlık" olarak nitelendirdiğim her ne varsa şimdilerde "iyi ki"lere bıraktı yerini.
Pişman değilim nötrüm sadece.
eskisi gibi kızgın veya kırgın değilim ne kimseye ne de kendime.
Hepsi iyi birer tecrübeydi ve büyümüş olmamda çok büyük role sahipler.
