Ertesi gün iş-okul var. Yeni bir hafta başlayacak, ve hazır değilim. Sadece yatağıma uzanıp gözlerimi sıkıca kapatıp müzik dinlemek istiyorum. Uyku uyanıklık arası bir yerlere sabitlenip kalmak, hiçbir işe yaramamak, dinlenmek, artık yorulmamak istiyorum.
Ne iş sahibiyim ne de öğrenciyim. Hangi gün olduğunu bile bilmeyerek uyanıyorum sabahları. Kitabımı yazıyorum ve sıcak çikolatamı içiyorum. Pazar günü sendromu ve pazartesi sendromu bizden gideli çok oldu.
pazar pazar depresyonlanılır mı?
hem de bu havada.
bir pazar akşamı rastlaşılmalı, pazarın tadı çıkarılmalıdır.
tanımım şu:geçicidir.
tutmayın bırakın.
kişi sabah 8'de işbaşı yapmış, 16:00 gibi yorgun argın eve gelmişse hiç etkilenmeyeceği durumdur.
bi tatilim yok şükür. yoksa hunicanlara karışırdım mazallah.
pazar günü de çalışmak zorunda olunca yaşanılan depresyondur. ya da pazar günü çalışmak zorunda olmadığınız ve geç kalkma imkanınız olduğu halde haftanın en erken uynadığınız günü olması da ayrı bir depresyon sebebidir. pazar günü depresyona girmek için iyi bir gündür.
an itibariyle kendini derinden hissetttiren olaycıktır.istanbulda öldürücü bir hava var. puslu ve soğuk. hele birde çalışınca pazar pazar kafayı yemek farz oluveriyor.
yarının pazartesi olması, havanın pisliği ve boğukluğu, evden çıkmak istememek, evde de yapacak az şey bulmakla birlikte en üst seviyeye gelen depresyondur.
