rte tarafından cahil denilen nobel ödülüne aday gösterilmiş yazar.
aynı zamanda kemal kılıçdaroğlu tarafından da gazeteci olduğu iddia edilmiştir.
hayır anlamıyorum nasıl bir ülke lan burası.
samimiyetine hayran kaldığım, en civcivli döneminde okumaya başladığım ve belli bir siyasi görüşe mensup arkadaşlarım tarafından taşlanmama neden olmuş yazardır.
son şeyler ülkesinde adlı kitabıyla sıradışılık kavramı ile yer yer umudun yer yer de umutsuzluğun ustaca harmanlandığı eserin yazarıdır. elimden düşüremedim! bir çırpıda okudum! gibi ifadeler kullanamayacağım. nitekim yazarın bizlere sunduğu o kasvetli ortamdan belli bir süre kendinizi çekip almanız gerekiyor.
"Çevrede görülen her şey insanı yaralayabiliyor, insanı küçültebiliyor. Bir şeyi görmekle, yalnızca görmekle, bir parçanı kaybediyorsun sanki. Çoğu kez, bakmanın tehlikeli olabileceğini seziyor, gözlerini kaçırmak, hatta sımsıkı yummak eğilimini gösteriyorsun. O yüzden de şaşkınlığa kapılmak, baktığın şeyi gerçekten görüp görmediğini kestirememek ya da gördüğünü başka bir şeyle karıştırmak, ya da daha önce gördüğün -hatta düşlediğin- bir şeyi anımsadığını sanarak bocalamak çok kolay. Bu işin ne kadar karmaşık olduğunu anlayabilir misin? Herhangi bir şeye bakıp, "Ben şuna bakıyorum," demek yetmez. Gözünün önünde duran şey bir kalem ya da bir parça ekmek kabuğuysa bu olabilir belki. Ama ölü bir çocuğa, başı ezilmiş ve kana bulanmış olan, sokakta çırılçıplak yatan küçük bir kıza baktığını fark edince ne yapacaksın? O zaman ne diyeceksin? Hiç kemküm etmeden, dümdüz bir sesle, "Ölü bir çocuğa bakıyorum," diyebilmek kolay değil. Beyin sözcükleri biçimlendirmemekte diretiyor. Yapamıyorsun nedense. Çünkü gözünün önündeki şey kolayca içinden sıyrılabileceğin, kendinden ayrı tutabileceğin bir şey değil. Yaralanmak dediğim zaman bunu anlatmak istemiştim. Bakıp geçemiyorsun, çünkü gördüklerin -nedense- senin bir parçan, içinde gelişen öykünün bir bölümü oluyor. Hiçbir şeyden etkilenmeyecek kadar katılaşmak iyi olurdu herhalde. Ancak o zaman da insanlardan büsbütün kopar ve öyle bir yalnızlığa kapılırsın ki hayat katlanılmaz duruma gelir. Bunu yapmayı başaranlar, kendilerini birer canavar haline sokacak gücü kendinde bulanlar da var. Ama sayılarının ne kadar az olduğunu bilsen şaşarsın. Ya da şöyle diyeyim: Hepimiz canavarlaştık, ama yüreğinde bir zamanlar yaşadığı hayatın bir kırıntısını taşımayanımız yok gibi."*
laf aramızda gabriel garcia marquez midir nedir o da ergenekoncuydu sonra tevbe etti affettik. umberto eco zaten ergenekoncu, stefan zweig'i saymıyorum bile. son duyumlarımıza göre george orwell'da eski ergenekonculardanmış. yazık bunca insana...
ek: yazıyor yazıyor! boris vian'da ergenekoncuymuş! yazıyor! jorge luis borges'da! en yakın zamanda hepsi hakkında soruşturma başlatılacak yazıyor!
dünyanın pek sevdiği ve son tartışmalardan sonra güzel ülkemin güzel muhalefetinin güzel insanlarının da pek bir çoğunun adını yeni duymasına rağmen sanki okumayı paul auster'in kitaplarıyla söküp o vakitten beri ellerinden düşürmüyormuş tribine yatmasına sebep olan musevi yazardır.
2006 yılında uludağ sözlük'te adına başlık açılan kişidir. 2008'de açılan bu başlığın editlenmesine sebep olmuş kişidir. * Şimdi ise kemal Kılıçdaroğlu tarafından gazeteci sanılan kişidir. Başbakan'ın da "gelmezsen gelme" diyerek bize bir türküyü hatırlatmasına sebep olan kişidir.
şu anda siyasetçilerin yapmaktan zevk aldığı dil fantezisine konu olan kitap yazarıdır. onun dilinden kalkar onun diline geçer. kaliteli bir yazar olmasına ramen kalitesiz bazı siyasetçilerin dilindedir. bir yandan fikir özgürlünün kısıtlandığından şikayet edilirken bundan şikayet edenlerin bu yazarın fikirlerine saygı duyulmadığı açıkça görülüştür.
hayır adam fikir özgürlüğü yok demiş. der demez niye bu kadar dert oluyo. bu da bi fikir.
