ama su an deliler gibi pismandir kendisi. olse bile bu pismanligi gecmeyecektir.
bundan tam bir yil once, amerika'dayken, okulundan mezun olabilmesi icin gerekli tum islemleri yaptirir ve okulun verdigi cuppe ve keple birlikte evine dogru giderken annesini arar ki olanlari annecigine anlatabilsin. ama annesi telefonda sdece "himm, iyi, tamam." seklinde bir tepki verir. ablalarini arar. onlar da sadece bir "hayirli olsun"la gecistirirler bunu.
ama hep bir gonul kirginligi olur, demez bunu ailesine ama cok kizar onlara. 3.5 senenin emeginin bir odulu, onca cekilen slklntlnln meyvesidir aslinda o cuppe ve kep ama kimse paylasmamistir o sevini ailesinden.
o bozuntuyla eve gelip msnine ve facebookuna ileti olarak yazar; cubbesi ve kepini aldigini, 1.5 ay sonra giyinecegini, ama ailesinin buna sevinmedigini. kotu gun dostlari ya da haline aciyan arkadaslari bu moral bozukluguna birazcik care olurlar. ve gecer gider bu olay.
bunun neresinde di mi pismanlik?
annesi ve ablamlari teyzesinin cenazesindelermis, onlari aradiginda. yaban elde diye ona caktirmamaya calismislar durumu. zaten caktirmadilar da. 4 ay sonra ogrendi olanlari. o kadar onlara kizmasi, gonul koymasi bosunaymis. simdi "bilemezdim olanlari ama" diye kendisini avutsa da, cok ama cok pisman.
gene bir arkadasinin olum haberini facebook araciligiyla ogrenen kisi.
dogum/dugun/mezuniyet haberi almak guzel de, olum cok koyuyor. hele de insanlardan zorunlu olarak 4 sene ayri kalip, geldiginizde o kisilerin artik hayatta olmadiklarini ogrenmek, hele de bu haberi bir arkadastan degil, facebookta abuk sabuk bir yere yazilmis yazidan ogrenmek(!) daha da koyuyor.
petrol arama şirketi kurmayı düşündüğüm yazar ve miyendis. dedesinin arabistanda hurma bahçeleri varmış. kesin petrol çıkar dedi. varımı yoğumu yatırcağım.*
