pandomim sessiz tiyatrodur .. samipaşazâde sezai' nin pandomim adlı bi eseri vardır ve beni derinden etkilemiştir.. hayatında hiçkimseyi ağlatmayan, herkesi güldüren adamın ölümü de öyle bir oluyor ki, güldürüyor. tavsiyedir, okuyunuz..
fransa'da hevesle görmek istediğim olaydı.kendimce "olum bu bi de konuşmuyo. işe bak." falan diyodum. çıktık bu ressamların,pandomimcilerin olduğu ünlü tepeye. gittim yanına abinin. abi "bonju mösyö" dedi o garip aksanıyla. hayallerim yıkıldı.
duygu ve düşüncelerin vucut ve yüz hareketleriyle izleyiciye aktarılmasının amaçlandığı sözsüz oyun.
yerine göre dans müzik veya çeşitli eşyalar kullanılabilir.
biri kadın biri erkek 20'lerinde iki pandomimci; seksi anlatsalar, seksi olma zorunluluğu hissetmeden...ortaya nasıl bir şey çıkardı merak ettim...dokunmak hiç yok ama, sahnede en azından...ve seyirceye o duygu ne kadar geçerdi,kaç çift eve gitmek için sabırsızlanırdı ya da kaç maceracıyı bir tuvalet fantazisine sürekleyecek raddede tahrik edebilirdi bu iki pandomimci???...hoş, burası amerika değil abarmamak da lazım...neyse,dokunmak yok diyordum...dokunmadan seksi anlatmak.. yapabilirler mi ki??
bir sumocu edasıyla duruşun tiyatral anlamda hırsızlığa dönüşebileceğini gördüğüm *, hevesle başlanabilecek ne varki türkiye şartlarında kısa soluklu olması muhtemel oyun.
