oynamanın harbi göt istediği oyun. ve kendimde o yüreği buldum. bu gün ya da yarın başlamaya karar verdim. belkide ertesi gün. ya da öbür ertesi. lan fragmanını izlerken koltuktan zıpladım. bir insan niye böyle bir oyun yapar. korkudan sekmeyi kapattım amk. olum çok korkuyorum lan. hayatımda ilk kez korku oyunu oynayacak olmam da cabası.
edit: oğlum gerçek olaylardan esinlenmiş. şimdi harbi sıçtım. imana gelecem böyle giderse.
edit 2: çalışmayı durdurdu hatası alıyorum beyler. çok mutluyum şu an.
insana yeter lan sana da oyununa diye feryat figan kriz geçirten oyundur. Bir oyunda gerilim olur da bu kadar olmaz. Birkaç kez oynamak için meylettim 5 dakika geçmeden zaten bulunmayan yer yön duygumu kaybettim, stresten ellerim titredi, kumandayı zor bulup ekranı kapattım. Lanet olsun senin gibi oyuna. Fakat oyunun en azından yarısını bitirebilen insana saygı duyuyorum.
Oyun ilerledikçe garibelerle kanka olduğunuz oyun. *
Saklanıp bekleyerek oynAnmıyor arkadaşlar, Saklandığınız yerden çıkın ve yardırın. Bir zaman sonra o deve omuz atıp "Önüne baksana lan!?" diyecek raddeye geliyorsunuz.
gerçek hayattan değiştirilerek alınmış bir akıl hastanesinde geçen oyundur. açıkcası ilk yaratık, canavar herneyse onunla karşılaşıp bıraktım. gece oynamaya çalıştığım içindir belki. çok gerilimli arkadaş. bünye kaldırmadı sanırım. ama oynamaya tekrar başlayacağım.
ani sıçramalar yaşattığı için pek hoşlanmadığım oyun. genelde kız arkadaşım evdeyken oynuyorum. yalnızken yemiyor. 32" tv ve sağlam bir sinema sistemiyle karanlıkta oynadığımı düşünürseniz hak vereceksiniz. sıçırttırıyor.
hikayesi olsun oyun içindeki gerilim olsun baya güzel oyun , önerimdir. yalnız whistleblowerin sonundaki abimiz baya acımasız birader deli mi ne..
(bkz: deli hastanesindeydik değil mi lan).
