tarihin bir döneminde yaşamış bir devlete duyulan özlemdir.
söz konusu devlete özlem duyanlar kendilerini temellendirken ilk başvurdukları gerekçe dinin rahat yaşanmasıdır. islamcılar, modern türk devleti kurulduğundan bu yana fukara edebiyatı yapıyorlar: "modern devlet dini yasakladı, inançlarımıza saygı duymadı." 1923-1939 arası dönem çıkarıldığında modern türk devleti hiç bir aşamada müslümanlara baskı uygulamadı. hatta ve hatta 1947 yılından itibaren türkiye'nin soğuk savaşta yerini almasıyla birlikte türkiye milliyetçi sağı, islama kucak açtı ve onunla bütünleşmeye başladı çünkü karşısında daha büyük bir tehlike vardı: komünizm.
1960 ve 70'ler boyunca islamcılar holdingleşti devletin kontrolünde ve 12 eylül darbesi zaten türk-islam sentezini resmi ideoloji haline getirdi. 90'lar boyunca yeşil sermayenin gücünün nasıl arttığı ortada. hala bu koşullar altında neden osmanlı'yı özlerler algılayamıyor insan. sorun dinin özgürce yaşanmasıysa bu gençlere evlerin çatısına çıkıp etrafa bakmalarını tavsiye ediyorum. cemaatten çok cami göreceklerdir.
yakın geçmişimizde amaçsızca şeyler yaptık,
boş işlerle uğraştık,
doğruyu yanlışı anlamaya çalışmadan güçlü kimse onun yanına geçtik,
biz, biz olmadık denilenleri yaptık,
günümüzü geçirdik,
eğlendik..
diplomatik ilişkilerimizi posta koyarak halletmeye çalıştık,
bugün adamlar bütün dünyaya posta koydu..
anladık ki öyle basit değilmiş bu işler,
biz ne yaptık osmanlı'yı özledik..
mustafa kemal'i özledik..
her başarısızlıkta özledik, hiçbir başarıda hatırlamadık..
osmanlının nesini özlüyorsunuz?
türkleri cahil pis türk diye ezip azınlıklara yem etmesinimi?
saraylara paralar harcayıp anadolu köylerini cahil bırakmasınımı?
asli unsuru türk gençliğini türk insanını savaşlarda kullanıp. onların başına devşirmeler getirmesinimi?
devlet ricalinde 1 tane türk olmamasınımı?
neyini özlüyorsunuz gençler?
ben mustafa kemal atatürk türkiyesini özlüyorum.
o güzel insanları saf bakir anadolu insanıyla yazılan dirilişi özlüyorum.
anavatanının her yanını muhasır medeniyetler seviyesine çıkarmak için kendi canını hiçe sayan ulu önderi özlüyorum.
siz osmanlınızı özleyin.
ben osmanlıyı değil 11 kasım 1938 öncesi türkiyesini özlüyorum.
m. kemal atatürk kadar kafalarına taş düşesicelerin anlayamayacakları özlemdir. atatürkü sevmelerine lafım yok da osmanlıya nefretlerini bi türlü anlayamıyorum. tamam anasını satayım sizi uzaylılar getirdi dünya bıraktı ki bizi eğtip adam edin diye. 8 asır boyunca yaşamış, en az 5 asır boyunca dünyaya hükmetmiş bir devleti özlemek de neymiş, sizin gibi uzaylıların sözünü dinleyip onlardan nefret etmeliyim ki beni de tarihe gömmeyin.
Defalarca saçmalamakla, Atatürk ilkelerine yeterince bağlı olmamakla eleştirilmeme neden olan özlem.Sanki Atatürk Osmanlı generali değildi askerlik hayatında. espri yapmıyorum veya ilgi çekmek için bunları yazmıyorum. Sık sık bu özlemi hissediyorum ve "tarihin arka odası" gibi programları bu yüzden defalarca izliyorum. Bir insanın tarihini sevmesi, ilgi duyması ne kadar kötü olabilir ki ? Topkapı Sarayı'nı ezberleyene kadar gezmek, Alman Çeşmesi önünde , Dolmabahçe'de ,Kılıç Ali Paşa Camii önünde saatlerce gezmek , kitaplara dalmak bunun nesi kötü ? Bunlar bağnazlıksa bağnazım, milliyetçilikse milliyetçiyim.
bugün bebek'te eşimle dolaşırken, aklıma hacı nureddin ağa geldi. 18. yy'da yaşamış bir osmanlı. bebek limanını satın almış o zaman. içine bir köşk yaptırmış ve tüm limanla köşkü vakfetmiş. müslümanlar şehirde sıkıldıkça gelip, dinlensinler, temiz hava alsınlar diye. her şey bedava. sadece hayır dua edin yeter.
sonra düşündüm: osmanlı'da paralı eğitim yoktu. paralı eğitim ne kelime? öğrencilere harçlık adında para verilirdi. bir çok vakıf vardı, karşılıksız burs veren, bayramlarda üst baş alan, hatta yılda iki kez pikniğe götüren.
mesela karnı acıkan insanlar, beyazıt meydanına gitti mi, karınlarını ücretsiz doyurabilirlerdi. çünkü II. bayezid'den kalma vakıf, her gün, her gelene ücretsiz yemek yediriyordu.
paraya ihtiyacı olanlar için, hapse düşenler için, her şey için vakıf vardı. biraz fazla kazanan, derhal kazancını toplum hayrına yöneltir, cami, aş evi, hamam, çeşme, kütüphane yaptırırdı.
neler neler, anlatamam. yeni inceledim bu konuyu ve hafızamda bir çok isim de tazeliğini koruyor. osmanlıyı özlemek gibi bir duygu sözkonusu olunca da, ilk önce o eşsiz vakıf kültürünü hatırlıyor, onu özlüyorum..
insan doğası budur. bugün soylarının ülkelerinden ayrılıp abd'ye gelmesinin üzerinden henüz çok da zaman geçmemiş, farklı milletlerden milyonlarca kişinin amerikalılık aidiyetine sahip olması bundandır. yazılı bir anayasaya bile ihtiyaç duymayacak derecede demokrasinin beşiği olan ingiltere'de hala kukla bir monarşinin olması da bundandır. insanların üzerinde güneş batmayan imparatoluğa özlem duyması anormal değil herhalde.
Osmanlı dışında Türk tarihi bilinirse eğer otomatikman osmanlıdan soğuma başlayacaktır. Araplaşmış lafa göre Türk devletindense Göktürk devleti yeğnelecektir.
(bkz: Orta Asyayı Göktürk Devletini özlemek)
şu sıralar canımın çok çektiği özlemdir. ah o günlerde yaşayabilsem de özleyebilsem... kimin hüküm sürdüğü önemli değil. yaşadığım devletin adı osmanlı olsa kÂfiydi.
