Sıkça karşılaşılan sorular:
1.Organ bağışladığımda hemen nakil isteniyor mu?
1.Hayır.Kesinlikle beyin ölümü gerçekleşmeden nakil talebiyle karşılaşmıyorsunuz.
2.Belli bir listede adım oluyor mu?
2.Hayır.Ehliyetinizi işaretlediğinizde zaten siz işaretleyip cebinize koyuyorsunuz.Trafik şubesinin bundan haberi olmuyor.Eğer bir standta bağış kartı doldurduysanız burada size bir form doldurtuluyor.bu form da sadece istatistiksel amaçlı olarak doldurtuluyor.Yani hangi il hangi yaş aralığı gibi istatistikler için.
3.Organ bağışladım diye ölüme terkedilirmiyim?
3.Hayır.Zaten organ naklinin olabilmesi için tam teşekküllü bir hastanenin yoğun bakımında makinalara bağlıyken beyin ölümünün gerçekleşmesi gerekir.beyin ölümü gerçekleştikten sonra makinalar sayesinde organlar bir süre daha canlı tutuluyor.Hem unutmayın ki organ bağışının amacı da hayat kurtarmak.Sizin hayatınız feda edilip bir başkasınınkini denemeye gerek bile yoktur.
4.Ya yakınlarım izin vermezse?
4.Üzerinizden çıkan kart sadece vasiyet niteliği taşıdığı için eğer yakınlarınız doktorun organ bağışı teklifine hayır cevabı verirlerse kesinlikle yakınlarınızın dediği olur.Zaten doktorlar da acılı yakınlara sormakta tereddüt ederler o yüzden ilk cevabın üstüne kesinlikle üstelemezler ve kabul ettirmeye çalışmazlar.bu sebepten ötürü organ bağış kartı almanız kadar yakınlarınızı da bu konuda bilgilendirmeniz en azından bağışladığınızı ve ölümünüzden sonra* bu bağışın yapılmasını kesinlikle istediğinizi sözlü olarakta belirtiniz.
5.Benim organlarım işe yarar mı?
5.Bu konuda örnekle rahatça açıklanabilir.70 yaşındaki bir insanın bile korneası bir başkasının hayata gözlerini açmasını sağlayabiliyor.
6.Donör görünüşü ve vücut bütünlüğü bozulurmu?
6.Organ alımı,ameliyathane koşullarında uzman bir hekim ekibi tarafından gerçekleştirilir.vücut bütünlüğü korunur.
2238 SAYILI ORGAN VE DOKU ALINMASI, SAKLANMASI, AŞILANMASI VE NAKLi HAKKINDAKi KANUN; a göre ;
Madde 14 - Bir kimse sağlığında vücudunun tamamını veya dokularını, tedavi,teşhis ve bilimsel amaçlar için bıraktığını resmi veya yazılı bir vasiyetle belirtmemiş veya bu konudaki isteğini iki tanık huzurunda açıklamamış ise sırayla eşi, reşit çocukları,ana veya babası veya kardeşlerinden birisinin; bunlar yoksa yanında bulunan herhangi bir yakınının muvafakatiyle ölüden organ ve doku alınabilir. Aksine bir vasiyet veya beyan yoksa, kornea gibi ceset üzerinde bir değişiklik yapmayan dokular alınabilir. Ölü,sağlığında kendisinden ölümünden sonra organ veya doku alınmasına karşı olduğunu belirtmişse organ ve doku alınamaz.
organ bağışı: öldükten sonra organlarımızın başkası tarafından kullanılmasına izin vermektir. kalp, akciğer, böbrek, karaciğer, pankreas, kalp kapağı gibi organlar bağışlanabilir. organ bağışı yapabilmek için 18 yaşını doldurmak yeterlidir. öldükten sonra hiçbir organımızın bize yaramayacağını ve nakil bekleyen hastaları düşününce oldukça hayırlı bir bağıştır.
trafik ehliyetinin arka tarafında aşağıdaki şekilde hayat bulan bağış durumu:
"tıbben yaşamın sona erdikten sonra doku ve organlarımın;
-tamamını
-böbreklerimi
-karaciğerimi
-gözlerimi
-kalbimi
-pankreasımı
diğer hastaların tedavisi için bağışlıyorum".
Kişilerin*, beyin ölümleri gerçekleştikten sonra kullanılmak üzere doku ve uzuvlarını ihtiyaç sahiplerine vermeleri durumudur.
2008 yılı olsa gerek, ailemden uzakta üniversite okuduğum zamanlarda, Babamın hasta olduğu haberini aldım.
Şeker hastalığı sebebiyle kullandığı ilaçların yan etkisi olarak karaciğerinin iflas ettiğini ve çözümün organ nakli olduğunu söylüyorlardı doktorlar.
kısacası, ülkede birçok kişinin içinde bulunduğu çözümsüz sürece bizde dahil oluvermiştik.
bu süreçte ailemi yalnız bırakamazdım ve aksi yöndeki tüm ısrarlarına rağmen üniversiteyi bıraktım.
Fakat durumun bu denli kötü olabileceğini biliyordum desem yalan olur. Öylesine zorlu bir süreçti ki, akşam sohbet ederken, sabahına komaya girip uyanmayabiliyordu. Ya da bizi tanımayıp, şuursuz çok başka bir insan olabiliyordu. Hastaneye taşınıyorduk her seferinde fakat öğrenmiştik artık müdahalelerin çözüm üretmeyeceğini. Ömür biçildi o gidişlerden bir tanesinde, şu an hatırlamadığım bir kaç aylardan bahsedildi. o zamanlara dair unutmadığım tek şey ise çok yalnız olduğumdur. Hem de ne yalnızlık. Koca bir hiçlik. Babanın gölgesindeyken, ne de kolay gözüküyor hayat telaşesi ama iş başa düşünce hiç de öyle olmadığını anlıyor insan. Paylaşmam gereken asıl şey şu ki, benim hikayemde ne ölen var, ne de sistemin mağduru bir aile. Sağ olsun, sevdiğimiz insanlarında desteğiyle, dünyada parmakla gösterilen hem de türk bir ekibin başarılı ameliyatıyla babam nakil oldu ve sağlığına kavuştu. Şu an 3 aylık torunuyla bir oynaması var ki koskoca adamı bu şekillere bir tek torunu sokabilir sanırım.
işin özü şu ki, Cennete gitmek için dünyayı cehenneme çeviren insanların düzeninde, organ bağışının çok günah(!) olduğu su götürmez bir gerçek.
Öyleyse günahkar olmayı göze alabilenlere gelsin:
Gözlerimi; gün ışığını, bir bebeğin yüzünü, bir kadının gözlerindeki sevgiyi görmemiş bir adama verin...
Kalbimi; kendi kalbi ona acı vermekten başka bir şeye yaramayan birine verin...
Kanımı; bir otomobilin enkazı altından çıkarılmış olan gence verin. Verin ki torunlarının oynadığını görene dek yaşayabilsin...
Böbreklerimi; haftadan haftaya yaşaması makineye bağlı olan birine verin...
Kemiklerimi; alın ve sakat bir çocuğun yürümesinin yolunu bulun...
Eğer bir şeyleri gömmeniz gerekiyorsa, hatalarımı, kusurlarımı, insanlara olan ön yargılarımı gömün. Günahlarımı şeytana, ruhumu Allah'a verin. Eğer yeri gelir de beni hatırlamak isterseniz, bunu, size ihtiyacı olan birisine yardım ederek yapın.
Eğer tüm bu istediklerimi yaparsanız, ben sonsuza dek yaşayacağım...
Robert N. Test
will smith'in seven pounds* filmini izleyin fırsatını bulduğunuzda. Bir de organlarınızı bağışlayıverin. korkmayın, ölmezsiniz.
Yaklaşık 6-7 yıllık isteğimin sonunda geçen hafta aldım kartımı. Basit bir işlem, bir form dolduruyorsunuz ve sonrasında kartınızı veriyorlar.
Tavsiye olunur.
dini açıdan herhangi bir sorun teşkil edip etmediğini umursamamama rağmen beni tek tereddütte bırakan olayın doktorlarımıza güven sorunu olmasına rağmen, yaptığım bağıştır.
halk arasında hep söylenir konuşulur. doktor seni masada bırakır kurtulma ihtimalin olsa da diye. organlarını almak için. öncelikle bunun olması ihtimali vardır. asla böyle bir şey olamaz diyemez kimse. ama öte yandan sağlığınız bozulduğunda da doktorların eline bakarsınız. onlara her şekilde güvenirsiniz yani. o yüzden bu sorunumu da kısa sürede atlatıp organlarımı bağışlamış bulundum. hayatım boyunca elle tutulur, iyi şeyler yapmış biri değilim, yapacağımı da sanmam. yani küçük şeyler oluyor illa ki de... hayat öyle gitmiyor nihayetinde. en azından ölümümün birkaç kişinin hayatını kurtaracağını şimdiden bilmek beni azıcık da olsa huzurlu hale getirdi.
