düşünsenize akşam oturuyorsunuz ailenizle, hepberaber sinemaya gidelim diyorsunuz.
atlıyorsunuz arabaya, gidiyorsunuz sinemaya fakat o da ne.
sizi kapıda karşılıyor.
filmin esas amacı 80 dönemi darbesinin olmusuz yanlarını aktarmaktı ama filmde gördüğüm kadarıyla bu filmde diğer çoğu film gibi siyasi yönden çok zayıf kalmıştır. madem filmin siyasi yönü bu kadar zayıf kalacak o zaman git aşk filmi çek kardeşim demek geliyor içimden. bizim yönetmenlerin bu konunun üzerine daha cesur bir şekilde gitmesi taraftarıyım. o dönemi bilmeyen biz gençlerin o dönemlerin koşullarını ve şartlarını anlamamız için daha cesur olunmalı ve gerçeklerin üstüne gidilmeli yoksa bu tür filmlerle bir yere varılmaz bir kaç işkence sahnesi vardı hepimiz biliyoruz işkence olduğunu bize o dönemin daha başka özelliklerinin de anlatılması lazım.
isminden dolayı 'acaba gitmesem mi?' dediğim ama gittiğime de hiç pişman olmadığım bir film. yadırgasak ta, kınasakta bu dünyada böyle bir hayat var dedirtiyor insana. ayrıca insanların sinemadan çıkarken bu filmle beraber türk sinemasının gelişmesindeki değişimi de bir kez daha görüyor. o da ayrı bir mutluluk sebebi.
daha etkili olabililecek bir filmdi ama öyle olmamış çoğu yerinde güldürerek etki bırakmıştır sadece. daha acıklı olup insana o çocuğu derken 10 kere düşümesini sağlamasını beklerdim.
ama gene de güzel, hoş. özellikle özgü namal'ı hiç bu kadar beğenmemiştik. bir de her sahnesinde sigara içmeselermiş iyi olurmuş çünkü sigara içmeyen bir insanın bile sigara içesi geliyor.
demet akbağ'ın mükemmel performans gösterdiği, tahminimden çok daha güzel olup izlediğim en iyi yerli filmlerinden biridir.
--spoiler--
orospu deyip yanından geçip gittiğimiz kadınların hayatın hangi çemberinden geçtiğini samimi bir gerçeklikle anlatıyor film. örneğin hatice'nin * hem kocasının abisi, hem de kayınpederinin tecavüzüne uğraması... erkeklerin şimdiye kadar sadece otel odasına götürdükleri mehtap anne'nin * hiç tatmadığı o sevgi... "evlenirsek çay bahçesine gider miyiz gene?", "ev için alışveriş yapar mısın?", "beraber televizyon da izler miyiz geceleri?". bir kadının muhtaç olduğu şefkat, sadakat, o en masum beklentileri... iç burkan hikayeler, dilekler... kesinlikle etkileyici.
filmin rahatsız eden tek yanı müziklerin kullanımında abartıya kaçılmış olması. özellikle hatice'nin camdan oğlunun eve doğru geldiğini gördüğünde...
ayrıca 1981 yılında geçen bir filmde, çocukların beraber söyledikleri şarkının, * , 1982 yılına ait olması heralde en büyük hata.
kesin bir sona bağlanmadan bitirilmiş film. saffet ne yapacak? hazan'ın babasına noldu? bilmiyoruz. herkesin kendi finalini yazması istenmiş gibi. ama mehtap anne'nin hiç sahip olmadığı hayata kavuşmuş olması tuhaf bir şekilde sevindiriyor izleyiciyi.
"darbe zamanları çok tuttu diye suyunu çıkarmanın alemi ne?" şeklinde bir önyargıyla gitmeme rağmen çok çok beğendiğim bir film;zira hiçbir şey abartılmamış,her şey dozunda bırakılmış.
--spoiler--
filmde epey bir küfür kullanılmış;ama o küfürlerin büyük kısmı demet akbağ'ın ağzından,muhteşem oyunculuğundan döküldüğü için çok rahatsızlık vermiyor,gerçeklikten kopmuyor.demet akbağ'ın küfürleri dışında akıllara kazınan harika diyalogları mevcut.bir de bu karakterin evlilikten beklentileri düşündürücüydü:çay bahçesine gidebilmek,akşam beraber televizyon izlemek ve kocasının eve alışveriş yaparak gelmesi...
ipek tuzcuoğlu'nun ölmeden önceki son sahnesi göz dolduruyor.ayrıca genel türk filmlerinden beklenesi "oğlanın aşka gelip silahını atması ve anneciğine sarılması" tereddüt olarak bile yok.zaten bu sahne,müziğiyle de sarıyor sizi.
sarp apak ise bence karakterine* biraz daha bir şeyler katabilirdi.dona'ya olan aşkı bana yavan geldi.vurgun yedim,vurgun yedim...ee?bir de bir diyolog biraz saçma geldi.şöyle ki:
dona ona "sen de burada büyümüşsün..." diyor."demek sen de bir o..çocuğuymuşsun" demeye gelmiyor mu?
filmin en sevimli karakteri ise bence <abi bir fikrim var hayati>.çocuk her durumda günü kurtardı.gerçi yalnız bir kadının o kadar çocukla italya'da ne yapacağı muamma ama..
özgü namal'ın ise son sahnesi* biraz kötü gibiydi.onun dışında belirtmeden edemeyeceğim,nasıl güzel bir sırtı vardır o insanın yaa.*
--spoiler--
donemin kimi harbi, kimi sadece eziyet edilsin diye anar$ist damgasi yemi$ insanlarina i$kence eden cuntacilara, onlarin karaba$larina, fa$ist polislere, polisligin $anini siken camuka biyikli harbi orospu cocuklarina yoneltilmi$tir filmin adi. oyle saniyorum.
yoksa i$kence sahnesinde,
--spoiler--
oldurun beni orospu cocuklari!
--spoiler--
demezdi adam. der miydi?
diyaloglara verilen itina ve ehemmiyet ke$ke olay orgusune, kurgunun geneline, oyuncu secimlerine verilseydi; yok namus davasi, yok vakur evliligi, yok italyanca ogrenme sahneleri.. olmami$! sarp apak halen mimik kontrolunde, durum duygusunu izleyiciye aktarmakta ba$arisiz, tabii ki bu kendisini civik roller yerine boylesi ciddi, saglam duru$lu rollere yaki$tiran ben ve benim gibiler icin en azindan sevindirici bir deneme olmu$. demet ablam olmu$ yahu, operim ellerinden. her zamanki gibi. (kemal sunal'li davaci'dan beri hastasiyim ablam.)
ipek tuzcuoglu'nun asmali konak'in dicle'si tinili koylu agzindan hemen siyrilmasi lazim; gay rollerine "ben sert adamim" minvalinde yakla$an tamer karadagli'nin ahvali i$ik tutsun kendisine. birkac senede unutulmak istemiyorsa, biraz yeni $eyler denesin. filmde vasati kirk cop'tu. sir cocuklari'ndaki ozgu namal'i hicbir $eye degi$mem. donatella olabilmi$, ruj ayari dudaktan kasten kacirilinmi$, zaten beyaz olan teni daha da solukla$tirilmi$, ozgu'cum olmu$ bir afet-i devran. kotardi bu kiz zaten bu oyunculuk i$ini. karate can'dan, nereye..
..
filmi sevmedim. cilk geldi. hafif geldi. babam ve oglum, donus, bu film.. 1980'e olan hassasiyetinizi, i$lerinize yansitmadiginiz surece bir sike yaramayacak. goster ucundan siyaseti, ver mesaji, sonra kac. olmami$. olmuyor.
gecenin bir yarısı kuzenle "ne yapsak acaba" diye düsünürken sadece zaman dolsun amacıyla gece yarısı matinasına gidilip babam ve oglumdan sonra seyredilen en iyi turk film olduguna kanaat getirilen, hem gulduren hem de dusunduren son donemde seyrettigim en iyi turk filmi.
--spoiler--
daha on dördündeydim
ne ondört mü vahset bu
vahset degil adet
--spoiler--
edit: melankolik uyardı adalet degil adet imis yanlıs hatırlıyorum demek ki saolasın.
genelleme yapmaktan hoşlanmıyorum ama çoğu türk filmi gibi sonunun aceleye getirildigi bir film olmuş o... cocukları.
baştan söyle bir filme bakıldıgında senaryonun gayet özgün durdugu düşünülse de filmin sonu gelince oldu-bittiye getirilmiş oldugu açıkça görülmektedir.
ama yine de demet akbag ve ipek tuzcuoglu'nun oyunculuklarını alkışlamak gerekir. filme renk katan bir diger unsur da çocuk oyuncuların seçimi olmuştur. türk sinema tarihinin en fırlama kadrosunu oluşturmuşlar desem inanın yalan olmaz. rol icabı bir orospu cocugu seçmesi yapsan, süzsen süzsen, o cocuklardan iyisini bulamazsın sanırım. hele hele çocuk oyuncularım mimikleri gerçekten izlenmeye degerdi.
ipek tuzcuoglu ile esas hazar'ın annesinin bir diyalogu var ki;
--spoiler--
- sizin sucunuz ne ki polisten kaçıyorsunuz?
+ bizim sucumuz insanları cok sevmek.
- demee kız. * ben bir erkege vuruldum anam sikildi, size neler yapmazlar..
+??!!!...??!!
--spoiler--
belden aşağı vuran isimler ve diyaloglar kullanıp hasılat yapmaya çalışan, bu tavrı gerçekçilik olarak savunan, cinselliği tabu olarak gören, ciddiyetle konuşmaktan kaçınan ve konu açıldığında kıkırdayarak tepki veren türk insanının boşluğuna çalışan filmlerden biri.
aynı konular sağlam, çarpıcı ve düzgün isimlerle, sağlam ve sanatsal bir içerikle işlenip büyük filmler yapılmaya çalışılsa tarihe damgasını vurabilir ama maalesef sinemacılarımız ucuz zihniyetle çalışır. zaten bu nev-i sinemacılarımızın kendi yaşamları da daha derinlerde değildir.
Cok basarili bir konusu olan; klasik bir film olabilecekken vasatin ustunde diye degerlendirebilecegimiz guzel turk filmi.Yanliz her ne kadar son yillardaki basarisini takdir etsemde Sirri Sureyya Bey, umarim her filminde 12 eylul deki sosyal hayat ve toplumdaki oteki insanlardan dem vurmaz. Yetenegini bence daha farkli konularda gostermeli.
