bu dünyada yemesi mutluluk veren tek yiyecek. Kaşıkla dalınması da ekmeğe sürülmesi de zevklidir. Haftada bir kavanoz bitirdiğim sabah kahvaltıda akşam tatlı niyetine yediğim.
iithalatına kotalar konulması gereken, hatta acilen yasaklanması gereken gıdadır. ekmeğe sürmekle uğraşmayıp kaşık kaşık yediği zaman insan anlıyor artık müptela olduğunu ve tedaviye ihtiyacı olduğunu.
nutella krizine girdiğim bile gözükmüştür, nutella kalmamıştı deliriyodum dolabın içinde, babam neoluyo lan dedi, yok bişey dedim, zeytinezmesi yedim.
bağımlılık yapar. evde olmama ihtimali düşünülemez, kimi zaman işgüzar anneler nutella bulamayınca çokokrem alır, ikisi de aynı şey diyerekten. bu da geçerli bir kavga çıkarma sebebidir. bazen de şahsınıza ait nutella'nın başka bir aile ferdi tarafından kaşıklanmış hatta hunharca bitirilmiş olduğunu farkedersiniz. burada herkes susacak, yumruklar konuşacaktır.
kakaolu fındık kremasıdır. buzdolabına konulduğunda tadı daha bir güzelleşir ancak bu durumda yiyebilmek için bayağı efor sarfetmeniz gerekir. sonuç bükülmüş bir kaşık olabilir. rüyama bile girmiştir. hatta bu olaydan sonra uzun süre alay konusu olmuş ve sabahları nutella koklatılarak uyandırılmışımdır.
olay sadece bir kaşık nutella yemek, o an hissedilen tatlı ihtiyacını gidermek istemekle başlar; ancak bu durum hiçbir zaman planlandığı gibi gitmez. zira, kimse kavanozun dibini görmeden nutellayı elinden bırak(a)maz.
hatırlanılan tek şey, yenilen ilk ve son nutella kaşığıdır. o ilk ve son kaşık arasındaki zaman dilimi kara bir deliktir zihinde. ne olduğunu anlamadan elde boş bir nutella kavaonuzyla kalırsınız. o size bakar siz ona.
ve bu, daha önce bilmemkaçıncı kez tekrarlanmış bir hadisedir. alışkınsınızdır.
birçok insanın ekmekleri bir kenara atıp kaşık kaşık götürdüğü yiyecek. tek sorunu rakip markalara göre biraz daha pahalı olması. sanırım hala formulünü keşfedemediler ki bir benzerine rastlayamadım henüz.
