nurullah can

1947' de Karabük’te doğdup, 1970’te istanbul Üniversitesi, Edebiyat Fakültesi’ni bitiren, 1993 Yunus Nadi Şiir Ödülü veriler şairdir.

Yapıtları :
insanlara Doğru
Memleket Çocukları
Kadınlar Geceleri Severler Geceleri Güzel bakarlar

--spoiler--
RÜZGÂRLI GÜNLERiN ŞiiRLERi

2 Eylül, Mühürdar, 1971
En eski yüzü bendim Kadıköy’ün. Bir ben bilirdim
tekir kedilerin doğacak yavrularını, esmer ve çıplak
kadınların dudaklarındaki şarkılarını, tenha kiliseleri,
kimsesiz ayazmaları, tramvayların uzaklaşan seslerini.

3 Eylül, Ayrılış Çeşmesi
Evlenseydin benimle Kadıköy. Çok sıcak bir yaz günü
öğleden sonra. Hale Sineması’nda sözleşip, akşam olunca
Üsküdar’a giderdik. Kızkulesi’nde geceler, sevişirdik
ay sokaklarında. Şiirler okurdum sana Nedim’den.

6 Eylül, Şifa Yokuşu
Seni boynundan öpmeliydim Kadıköy, kulaklarından,
Güzel bir şiir için güzel bir aşk seçmeliydim ben,
güzel bir ölüm için sessiz bir taşlık. ikindi vakti
çocuklar toplanmalıydı başıma, yaprakları leylâkların.

8 Eylül, Şair Nefi Sokağı
1971 güzü, askere gidecektim. Bavulum hazırdı. O kadının
evine gitmiştim. Yolda ateşböcekleri vardı. Son kez
çamaşırlarımı yıkamış, rüzgâra vermişti. Caz dinlemiştik.
Ay çıkınca hurma toplamıştık. Biraz şarap vardı. Balkona
uzanıp samanyolunu seyretmiştik, ağaran tanyerini.

9 Eylül, sabaha karşı
Duvarın üstünden ona baktım. Çok baktım. Bir kadın
nasıl bir şeydi? Eski bir meyve sandık odasındaki,
kokulu bir elma. En güzel yerinde sevdanın. Onun gibi

10 Eylül, Polatlı
Sevda şiirleri okudum gece. O uykusuz kadını düşündüm
Uğuldayan ağaçlar gibiydim ben. Yağmurda yürüdüm.
--spoiler--