Ya ben bunu ciddi ciddi düşünüyorum. Şimdi benden eskiler vardır, daha iyi bilir. Ben 90 ları hatırlayamıyorum. Daha mı kötüydü o zamanlar acaba ? Ölülerin arkasından sırf karşı görüşlü diye ateşi bol olsun diye beddua mı ediliyordu ? Ya da rakip takım taraftarı üst geçitlerde bıçaklanıp öldürülüyor muydu ? insanlar hiç görmediği birine kendisi gibi düşünmüyor diye ana avrat sövüyor muydu ? Duyduğum ve izlediğim kadarıyla eskiden maçlar beraber izlenirmiş, siyasi liderler televizyonlarda beraber söyleşi yaparlarmış vs.
Tabi ki bir şeyler değişecek, aynı zaman aralığında değiliz. Ben bu gerginlikte sosyal medyanın ciddi bir payı olduğu kanısındayım. Sosyal medyanın en kötü özelliği bence bu. Çünkü facebook yorumlarından, sözlük entrylerinden malum olduğu üzere canımızın istediğine istediğimiz lafları sıralayıp, tehditler savurabiliyoruz. En kötüsü ise buna katılan kişilerin sayıca artıyor olması. Üzerinde düşünülmesi gereken bir konu. Ne eksik, ne yapılabilir merak ediyorum. Sorunun kaynağı ne, niye bu kadar ayrıştırıldık bilmek istiyorum.
Çünki tahammülümüz kalmadı. Zira tahammül, bir insanın sabır aşamasından katlanma aşamasına geçtiği zamandır. Ve bu olay sürekli devam etmez. Bir gün gelir ve patlarsın.
insanlardaki tahammülsüzlük ve nefret duygularının artmasındaki en büyük neden siyasi iktidardır.
Herşeyin içindeler çünki. Her taşın altından çıkıyorlar. Herşeyi yeniden yapmaya çalışıyorlar. ikinci bir cumhuriyet kurmaya, devrimleri yeniden yapmaya, tamamen suni ve yapmacık bir tarih oluşturmaya çalışıyorlar. Siyaset insanların bakkallarına, dükkanlarına evlerine galerilerine girdi. Sürekli düşman uydurup mağdur olma derdindeler. Bunu neden yapıyorlar biliyormusun ?
Çünki oluşturmak istedikleri o yalan ve suni tarihi tamamen ezilen ama yılmayan, hor görülen ama dik duruşunu bozMayan, herkesin hırsız ve yalancı dediği ama tek lokma haram yememiş kişilerin oluşturduğu izlenimini vermek istiyorlar. Böyle olursa daha etkili olacak çünki. Amaç atatürkü ve onun getirdiği ne varsa ortadan kaldırıp yeni bir türkiye yaratmak. Bunun için ise en önce anayasana, atatürküne, andına marşına bayrağına saldıracak pek tabiki.
Çünkü siyasetçiler topluma nefret tohumlarını yeterince dikti. Hala da ayrıştırıcı laflar var meydanlarda. Halbuki gerek yok halk kendi nefretini kendi aşılayabiliyor artık..
günümüz hükümeti, bu devleti canından çok seven türk bireylere, sırf kendileri ile aynı fikirde olmadıkları için terörist diyorken, hükümeti kör bir şekilde takip eden iq seviyesi idiot sınırında takılı kalmış kromozomlarında üretim hatası bulunan sözde dinci cahil cühelalar ne yapsın? hani, bir laf var ya, "imam osurursa cemaat sıçar" diye, bu yüzden gayet normal geliyor.
eskiden birey olarak toplumun bir parçasıydık. Büyük hatalarda toplumdan dışlanırdık. mahallenin abileri, evin babası, grubun lideri vs mudahele ederdi. lidere saygı vardı. hata yapmanın korkusu ya da bedeli vardı.
Şimdi ise birey, sadece birey. bir zümreye ait değil. Yapacağı hatanın bedeli ile ilgili bir çekincesi utanması yok. Çünkü toplumsal bir ceza yok. olsa da umrunda değil.
Yaşadığımız sanal ve gerçek dünya insanları yalnızlığa itiyor. Sadece son yıllarda daha önce olmayan yaşantımıza yeni giren kavramlara bakın.
iphone: i= ben
selfie: self= kendim
1+0 daire: göt kadar yerde yalnız yaşa. Aile mi? siktir et.
kavramların çoğu insana bencillik aşılayan, yalnızlaştıran kavramlar.
yalnızlaşan insan koruma içgüdüsü gelişiyor ve giderek gergin ve tetikte oluyor. Duvar dibine sıkışmış bir kedinin kendinden 5 kat büyük köpeğe tıslaması gibi.
Bu yalnızlaşma giderek bencilleşmeyi de getirince erdem ve ahlak zayıflıyor.
Toplum bir yalnızlar yığını haline geliyor.
sosyal medyanın cevabı üzerinde çok etkisi olmadığı soru.
sosyal medya kalmayan tahammülün en fütursuzca sergilendiği alan olmuştur. bir sonuçtur, sebep değildir. insani değerlere yabancılaşmanın ete kemiğe bürünmüş halidir.
siyaseti dinin merkezine yerleştiren zihniyet bu tahammülsüzlüğün tavan yapmasına ön ayak olmuştur. din adına siyaset yapan bir kişi, allah tarafından seçilmiş özel bir kul olarak görülürse, sarf ettiği her sözü ilahi bir buyruk olarak algılayacak bir kitlesi olacaktır. siyasetin kaypak manevraları içerisinde her gün söylem değişse bile bu, "ilahi takdirin o günkü tecellisi" olarak sunulur. kendisine muhalif olan allah düşmanı ilan edilir kolaylıkla. patates dinine mensup olur. seçimler birer din mensubu sayımı kabul edilir.
böylesine keskin ayrışımların yapıldığı bir ortamda tahammül kalır mı?
Küçük bir örnek , dün metrobüste tam iş çıkış saati istemeden birinin ayağına dokundum basmadım bile , hemen özür dilerim pardon diye , bana öyle bir ters baktı ki sanki babasını öldürdüm pezevengin , bak aklıma geldi yine , evet tahammülümüz kalmadı ülkece ...
markette sıra beklerken, otoparkta aracı park etmeye çalışırken, hastanede ilaç yazdırırken, kafede garsona sipariş verirken, tüm önceliğin kendimizde olduğunu düşünüyoruz, saygımız olmadığından tahammülümüz de yok.
Kimse kimseue hoşgörü sunmuyor kimse haksızın hakkını savunmuyor. Varsa yoksa kendi lehine olacak herşey diğerleri yansın kavrulsun. insan insanı sevmezse nasıl yaşanılıcak bu dünya da ? Artık başka gezegene gitmenin vakti gelmedi mi buranın boku çıktı gibi.
çok uzun uzun yazabilirim, 90'ları da çok iyi hatırlarım. bu konu açısından saatlerse yorum yapabilir ve tartışabilirim. sebeplerini, getirilerini, hedeflerini ve hissedilen etkilerini uzun uzun yazabilirim. fakat gerek duymuyorum.
sanırım şu 3 harf bütün bunları cevaplayabilecek kapasiteye sahip diye düşünüyorum;
Mahallemizin ateist elektrikçisi ilyas ağabey ile selamlaşıp,geçerken allah bereket versin mübarek işler diye takılır o da bize tebessümle sağol sağol diye cevap verir,hacı bakkala bira varmı tevfik amca diye sorar,lan oğlum içmeyin ben size gazoz ısmarlıyım gelin hele cevabı ile gülüp eğlendiğimiz yıllar tarih oldu.malesef hiç kimsenin kimseye tahammülü yok.ulusun sosyo kültürel ve ekonomik değişimi hoşgörü ve tahammül denen insani değerlerimizin üzerine bir kova su döküp silip süpürdü.
cumhurbaşkanı olacak adamın önüne gelene geri zekalı dediği bir ülkede kimsenin kimseye saygısı olmaz. en tepedeki adam çingene mahallesi jargonu ile konuşursa hakimi, savcısı, polisi, bankacısı, sigortacısı, akademisyeni direkt ana, bacı söver.
