nick and the candlestick

entry2 galeri0
    ?.
  1. sylvia plath şiiridir:

    I am a miner. The light burns blue.
    Waxy stalactites
    Drip and thicken, tears

    The earthen womb
    Exudes from its dead boredom.
    Black bat airs

    Wrap me, raggy shawls,
    Cold homicides.
    They weld to me like plums.

    Old cave of calcium
    Icicles, old echoer.
    Even the newts are white,

    Those holy Joes.
    And the fish, the fish -
    Christ! they are panes of ice,

    A vice of knives,
    A piranha
    Religion, drinking

    Its first communion out of my live toes.
    The candle
    Gulps and recovers its small altitude,

    Its yellows hearten.
    O love, how did you get here?
    O embryo

    Remembering, even in sleep,
    Your crossed position.
    The blood blooms clean

    In you, ruby.
    The pain
    You wake to is not yours.

    Love, love,
    I have hung our cave with roses,
    With soft rugs -

    The last of Victoriana.
    Let the stars
    Plummet to their dark address,

    Let the mercuric
    Atoms that cripple drip
    Into the terrible well,

    You are the one
    Solid the spaces lean on, envious.
    You are the baby in the barn.
    _________________________________________________
    Nick ve Şamdan

    Bir madenciyim ben. Mavi yanar ışık.
    Balmumu sarkıtlar
    Damlar ve koyulaşır, yırtar

    Topraksı dölyatağı,
    Sızar kendi ölü bıkkınlığından.
    Siyah yarasa havalanıp

    Sarmalar beni, paçavra şallar,
    Soğuk cinayetler.
    Erikler gibi yapışır bana.

    Kalsiyum sarkıtlarının o eski
    Mağarası, eski yankılar.
    Semenderler bile beyaz,

    Şu mübarek adamlar.
    Ve o balıklar, o balıklar –
    isa! Buz levhalarıdır onlar,

    Bıçakların bir ahlâksızlığı
    Bir çapulcu
    Din, içerek ilk komünyonunu

    Canlı ayak parmaklarımdan,
    Yutkunur ve kazanır yeniden irtifasını
    Şamdan,

    Canlanır sarıları.
    Ey canım, nasıl geldin buraya?
    Ey embriyo

    Anımsayarak, uykuda bile,
    Çapraz duruşunu senin.
    Çiçeklenir duru kan

    Sende, yakut rengi.
    Senin değil uyandığın
    Bu acı.

    Aşkım, aşkım
    Mağaramıza güller astım,
    Yumuşak örtülerle –

    Viktorya zamanının sonundan.
    Bırak yıldızlar
    Düşsün karanlık adreslerinin dikine,

    Bırak cıva
    Atomlar kötürümsü damlasın
    O korkunç kuyuya,

    Boşlukların kıskanarak yaslandığı
    Gerçeksin sen.
    O ahırdaki bebeksin sen.
    0 ...
  2. 1.
© 2025 uludağ sözlük