bektaşî aşıklar tarafından yazılan tasavvufî konulu şiirlerdir. bu şiirlere vnefes denmesinin sebebi içsel bir dil, anlatım ve ilhamla söylenmeleridir. genellikle vahdet-i vücud felsefesini konu alırlar.
Bitimsiz bir nefes,yankılarıyla çoğalan bir çığlık,varmaktan ziyade akmaya meyyal bir yolculuk ve belki de en önemlisi,okur ile yazarı,hüzün ile umudu aynı kefeye koyan bir Nuriye akman romanı
mercan dede'nin son albümü. bu albümde kendisi olayı bitirmiştir. albümün içinden küçük bir poster çıkar. bir akciğer filminin ortasından ney geçer. altında da şöyle yazar:
tanrı topraktan yarattığı insana hayat nefesini üflediği anda insanoğlu yaşayan bir ruh haline geldi. yaşayan ruhlar olan bizler istisnasız, ilahi kanunun tecellisi, dünyaya ilk selamımızı aldığımız nefesle verdik. emanet aldığımız nefes, bu dünyadan ayrılırken sahibine geri dönecek. bu iki nefes arasındaki hayat denen aralıkta, kalbimiz çarptığı sürece umut var.
aşkın kapısı umutsuzluk kapısı değildir, nefes ise sevgilinin bize selamı....
Albümdeki şarkılar:
1. Atman
2. Behin
3. Breath
4. Dem
5. Engewal
6. Ginhawa
7. Halitus
8. Hininga
9. Huo
10. Huxi
11. Moya Alitu
12. Napas
13. Samana
14. Souffle
15. Zefir
redd in en sevdiğim şarkısıdır. insanı aşka getirecek bir potansiyeli vardır ki bu nedenle fazla dinlenmememesi tavsiye edilir.
içimde dolaşan alkol gibi
sana gitgide sarhoş oluyorum
ruhumu kaybetmiş gibi
sadece senin için yaşıyorum
nefes bile almadan seviyorum seni
