Sevilmeyenin durumu kabul etmesi daha kolay. Benlik Bir şey yok sevmiyorlar dersin. Bir de çok sevilip her türden sevgiye istemsizce kayıtsız kalmak var; "kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamamak".
Karşımdakini hayatımın merkezine koydum güven vereyim inandırayım derken tamamen ona ait olduğumu düşündürdüm. Bir erkeğin merakını cezbedemiyorsanız hiçe dönüşüveriyorsunuz. ilişki boyunca ilk günkü iradesini koruyabilen kazanır. O merak duygusu güzel şey,kimseye cepte olduğunuz hissini vermeyin.
Ben hala beni seviyor mu sevmiyor mu emin olmadığını söyleyen bir ibneye çok seviyorsun çok diyen bir götoşum beni de çok dinlemeyin.
Özgüvensiz olduğum için.
Onunla otururken gayet rahat bi şekilde kafamı kaldırıp gözlerine bakabilirdim, ya da benden ne istediğini sorabilirdim ama korktum.
Sevilmedim, kendimdim çünkü.
Çünkü onun hayatına o kadar sahte insan girmişki, o kadar kötü insanlar tanımışki, hiçbir zaman inandıramadım onu samimiyetime.
Sevilmedim, gerçek sevdim çünkü.
Hiç sevilmemiş oysa ki, sevmenin ne demek olduğunu unutmuş kurban olduğum.
Çok incitti, çok kırdı ama hiç duymadı ve görmedi.
Vazgeçme vakti geldide geçti bile. Geçtiği yerden vazgeçme vakti artık…
insanın kendisiyle yüzleşmesini sağlayan acı bir soru bence bu.
sevildim aslında. ama beni seven kişileri ben sevmedim. insan her zaman ulaşamadığına ilgi duyuyor. şimdiki zamanda sevgi diye bir şeyin gerçekten yaşandığına da inanmıyorum zaten. herkesin farklı, enteresan bir ruh hali var. aşk, sevgi bence çok eskide kaldı.
