eskiden dünya bu kadar yaşlı değildi çünkü, bu kadar yıpranmamıştı tabiat. insani duygular deformasyona uğramamıştı/uğratılmamıştı. pek iyi şartlar da olmasa da o günün şartlarıyla, daha tükenmeye bile başlamamış vicdanlarla, doğallığın her şeyden önemli olduğu zamanlarda çıkarılan güzelliklerden bahsediyoruz. kim özlemez ki.
eski aşkları, o aralarındaki bağların cinsellik olmadığı güzel aşklar.
"seni seviyorum" kelimesini 1 mesaja sığdırarak gönderilemeyen aşklar.
gizli gizli buluşmanın verdiği mutluluğun hiçbirşeye değişilemeyeceği aşklar.
saflıkla, kirlenmemiş kalple, tükenmemiş duygularla en önemlisi tertemiz yürekle yapılan güzellikleri kim unutabilir?
bu bir takıntı değildir. insan olduğumuzun, duygularımızın olduğunun bir göstergesidir.
eskiyi bilmiyorum 90' lı yılların çocuğuydum ben. ama bize anlatılan ve öğretilen bunlardı.
Eski zamanların sadece iyi yönlerini ele almamızdan kaynaklanan yanılsama. Geçmişe dönme imkanımız olsa "bu da neymiş böyle ben bunu mu özlemişim çabuk beni 2021'e yollayın" derdik büyük ihtimalle. Eski Türkiye-yeni Türkiye ayrımını da ele alabiliriz mesela. Ne geçmiş inanılmaz güzeldi ne de şimdiki Türkiye'de her şey güllük gülistanlık veya her şey oldukça kötü.
klasik serzeniş cümlesi.
hep bir eskiye özlem vardır her yanda. sözlüklerde de sürekli eskiden daha iyidi, bir şeyler yazılırdı okunacak cinsten, şimdi bozuldu buralar deniyor.
yaşlılar da hep eskiden meyvelerin daha tatlı olduğunu söyler durur. onların asıl derdi tat duyularının körelmiş olmasıdır. acep buralarda da bir şeyler mi köreldi zaman içinde? bize de öyle mi olacak yoksa?
