ne garip duygu şu ölmek öptüğüm kızlar geliyor aklıma.
film şeridi gibi gelip geçen kızların vuslata ermesi gibi.
ben hiç bir kızı öpmedim anne, öpemedim. utandım, sıkıldım..... gül gibi ay yüzüne dokunamadım, kırılır zannetim, bakamadım...
hep beni buldular anne, bir köşede yanıma sokuldular, usulca bir buse kondurdular yanağıma; arkadaş sandığım kızlar, ablalarım, tanımadığım sevgililerim, kızardım anne...
sevdim ben de anne, bir gün tüm benliğimle karşısına çıktım. bir saniye diye şey ettim, kızardım. seni..... dedim sustum. seni... dedim yine sustum, o da sustu, gülümsedi. yüzünde pembe güller açtı, seni seviyorum dedim. önüne eğdi başını, koçyiğit misali merdivenlerden sekerek indi, kaçtı... arkasından gidemedim, elini tutamadım, yalnızlığımı paylaşamadım...
ölmek ne garip şey anne, öpemediğim kızlar geliyor aklıma, asıl da bu elem veriyor canıma...
