bugünden sonra gireceğim tüm entrylerimi armağan ettiğim evlat kişisi. ayrıca yanında eflak ve boğdan beyliklerini ve kırım hanlığını da promasyon olarak veriyorum.
çok efendi, çok saygılı, pek bir sevecen yazar. daha bir sefer selam vermediği, hal hatır sormadığı görülmemiştir. iş güç gailesinden kendisiyle ilginemeyince de hiç küsmez canım benim.
umut sarıkaya sevgisi de bir diğer artı yönüdür. on numara çocuksun yavrieeeem*.
aynı okuldan mezun olduğum, öss öncesi son günleri beraber geçirdiğimiz dert ortaklarının krallarından bir eleman.
saçı uzun ama aklı ondan daha uzundur. bir dediğini iki etmez, vur dedin mi öldürmez bir insan. ayarında yani. halı saha maçlarında deli muhabbetlerimiz olur maç kimin umrunda. en önemlisi; bu sene yardıracak olandır. haydi hayırlı tıraşlar.
nadide bir çiçek gibidir gün ışığında cefa çektiği sırada ilacı olan uludağ limonatalar yanında lüle lüle saçları ile yardırır gecelerde, denyoların alemlerde fink attığı devirde. laleler elinde dolaşır bayram zamanı babasını sevdiği gibi sever sözlüğü zor olsun geç olmasın insanı.
güzel sohbeti olan mütevazi galatasaraylı yazar arkadaştır. ünlü liberal tuncay özkan'ın türkiye kupasını gören son fenerbahçeli fred çakmaktaş'a benzemesi pek hoşuna gitmiş.*
bu sözlükte bana ilk özel mesajı atıp yazarlığımı tebrik etmiştir kendisi. ondan sonra da bağları hiç koparmadık zaten.
bir insan yüzyüze gelip konuşmadığı birini aradaki kilometrelerce mesafeye rağmen bu kadar çok sevebilir mi? sevemez di mi... ama biz bu tezi çürüttük be sözlük. biz çok sevdik birbirimizi. kardeşten öte kardeş. bazen abi gibi, bazen kardeşim gibi, bazen oğlum gibi sevdim ben bu meleği.
bir insan tenine dokunamadığı, oturup iki laf edemediği birini bu kadar özleyebilir mi peki? özler be sözlük. hem de nasıl özler bilir misin... internette camle konuşurken bilgisayarın monitöründen dokunuyorum ben kardeşimin yüzüne. sesini telefondan duyuyorum. her duyduğumda seni özledim ne zaman görüşeceğiz artık demek istiyorum ama bilirim ben öyle konuşursam kuzum üzülür. susuyorum çoğu zaman bundan dolayı.
her zaman şükrediyorum ki olabilecek bütün imkansızlıklara rağmen biz sevdik birbirimizi, kopmadık hiç. aradaki mesafelere rağmen kopmadık. sırf beş dakika birbirimizi görebilmek için iki senedir tatile giderken acaba manisa üzerinden nerelere gidebiliriz diye düşünüyorsam, manisanın kıyısından köşesinden geçerken buralar kuzum gibi kokuyor diyip hasretle anıyorsam bu senin sayendedir kardeşim.
zor zamanlarımızda abla-kardeş, ana-oğul olduk biz. hep destek olduk birbirimize. allahtan dileğim hiç ayırmasın bizi, ikimizi.*
(bkz: ben bu yazıyı sana yazdım)*
adına zirveler düzenlenmiş eşek sıpası. kuzu değil bildiğin sıpa. çaylak ablası fena halde kınadı kendisini bu aralar. gelmesin ankaraya. zira geldiği zaman manisaya kadar kovalar bu sitem ve de kızgınlıkla.
ablasının gurur kaynağı. yumuk gözlerine kurban olduğumun sevimlisi. gönlünün istediği bölümü okuyasıca. bu aralar unuttu bizi ya ailecek sitemlerdeyiz. **
keçiboynuzu pekmezi yiyerek hazırlandıgı öss maratonunda showa kaçan hareketler sergileyip ilk 4000'e girmeyi başarmış insan evladı. ver elini istanbul...
