Benim için çok özel bir yeri olan yazar. Hani bazı cümleleri okuduğumuzda bunu ben yazmış olsaydım keşke deriz ya, işte kendisinin yazdığı çoğu cümle benim için öyle. Acılarıma, hüznüme yazdıklarıyla hep ortak oluyor. Ruha dokunanlardan. Kalemine zeval gelmesin.
Züleyha Yusuf’a bir mektup yazmaya başlayınca
“Yusuf “diye başladı,”Yusuf ” diye bitirdi.
Gördü ki hitaptan öteye geçemedi.
Anladı ki aşkın namesinde ser-nameden öte kelam yok.
Ve Züleyha’nın lügatinde “Yusuf”tan öte sözcük yok.
...
Züleyha, Yûsuf’a bir mektup yazmaya başlayınca. Yûsuf diye başladı, Yûsuf diye bitirdi. Gördü ki hitaptan öteye geçemedi. Anladı ki aşkın nâmesinde ser-nâmeden öte kelâm yok. Ve Züleyha’nın lügatinde Yûsuf’tan öte sözcük yok.
Yûsuf, dedi, kelâmım artık sende hükümsüz. Ama kelâmımın hükümsüz kaldığı bu yerde beni küçümseme. Bil ki kelâmdan da ötede sadece âh var, âh ki dünya onun üzerinde durur, gök kubbe onun hareketiyle döner.
