pis fakirler... alırdım snowboard umu kayardım en havalısından fakir mahalle yokuşlarında. ah cocukluğum ne güzeldi poşetlerini yırtardım kürt piçlerinin..
final haftası kampüste yaptığım olay. akşamları poşetimi alıp gidiyorum.
stres atıyorum.yarın son sınav bitsin akşam yine gitcem.
poşetim de poşet he tam iki metre, yatarak kayıyorum.
yalnız çok engebeli bi parkur.
dönüşte bildiğiniz dayak yemiş gibi her yerim ağrıyor ama olsun.
Az mı yaptık bayır aşaaa. Cocuklugun vazgecilmezlerinden bir de bunu tepsi olanı vardır ki herkeste olmazdı annemden yalvar yakar agir firin tepsisini almıştim jilet jilet kaydırmyor uçuruyordu. Bir iki takla atınca hemde tepsi surtune surtune rengi gidince annem tövbe etti bir daha vermedi posete selam kaymaya devam olmustu.
Edit: aşağı (biliyoz yani )
Edit: biliyoruz ( onu da biliyordum oyle diyesim geldi)
şuan görükledeki bir yokuşta gerçekleşmekte olan eylem. evimin tam yanında.insanların çılgınlar atarak eğlenme sesleri arasında ders çalışıyorum.final haftası değil mi bu arkadaş? yok mu sizin sınavlarınız? bir elektronik mühendisliği öğrencisi ızdırabı daha.. zalım hayat.
edit: kocaman bir naylon bulmuşlar,üstünde 8 9 kişi birden kayıyorlar. çok özendim be sözlük.
kızağı olmayan fakir çocukların yapacağı eylemdir. Bir de bunlar şehirdeki yokuşlardan kayarlar. Uludağ yüzü görmemişlerdir.Oysa ben ve malikanemin çevresindeki benden daha az zengin insanlarla uludağa tatil için gittiğimde poşetle kayan bir tek yavru görmedim. neden? yetiştiriliş tarzları nezih...
