kafada sürekli namaza başlayacağı hakkında planlar kurup bi türlü başlayamamaktır. namaz kılarak geçirilecek süreden kat kat fazlasını namaza başlayamadığını düşünerek geçirir insan.
mevlanaya göre: harekete geçirmeyen iman kurtarmazmış. kişi öncelikle namaz kılacağını bilmelidir. yani hakikaten yaratıcının rızası gözetilirse ve kişi kendi nefsini kabul ederse çok kolay olacağını düşündüğümdür. geçmiştekileri kılmadım diyerek kişi kendini yıpratmamalıdır. her günah affedilebilir.
(bkz: namaza başlamak)
+yarın herkes öğle namazından itibaren beş vakit namaza başlayacak.
-hocam neden sabah namazından itibaren değil?
+yahu siz şimdi sabah uyanamayacaksınız sonra amaan olmuyor diye hiç başlamayacaksınız.
bir takım bahaneler ile ertelenen durumdur. hiç ölmeyecekmiş gibi bu dünya için çalışmalı, yarın ölecekmiş gibi diğer taraf için başlanması gereken en önemli eylem. namaz dinin direği temelidir.
başlamamak için sürekli bir bahane üretir insan. genelde 50-60 yaşlarını bekler, üstüne bir hacca gider arınırım der ve kaybeder. namaz için yapılacak tek şey, hemen 2 rekat kılıp nefisinizin belini kırmanızdır. daha fazla ertelemeyin.
çeşitli ortamların, durumların nefse yaptığı baskısıyla yapılamayan eylemdir. evde bugüne kadar kimsenin namaz kılmaması, kıyı bir kentte oturuyor olmakla beraber kapıdan dışarı adımını attığında ilk gördüğün şeyin baldır bacak olması gibi durumlar bunu engelleyebilmektedir. kom arkadaşların yanında hadi ben namaza gidiyorum gelen var mı diyememek de buna örnektir.
sigarayı bırakamamak gibidir, örneğin; şimdi oruçlu olarak sigara içmiyorum, yani demekki içmeyebiliyorum, yani demekki bırakmayı istemiyorum,
aynen öyledir namaza başlayamamak, başladınmı hayatın değişeceğinden dolayı, hep ertelersin, "değişikliğe hazır değilim" dersin, ama farkında olmazsın onu dediğinin, yada dedirtenin farkında olmazsın, ***
