Müfettiş, hayata nasıl bakıyorsa, o kadar mutludur. Ne bir eksik, ne bir fazla..
Kahretsin yine arkadaşlarımdan, ailemden uzağa gidiyorum derse, bir sürü param olsa ne olur harcayacak vaktim yok diyorsa, o kişi zaten mutlu olamaz. Hayatlarımız trajediye dönüştürdüğümüz ölçüde mutsuz, olumlu baktıgımız kadar umutludur çünkü.
Yeni insanlar tanıyacağı için, yeni yerler göreceği için, farklı bir kültür hakkında orası hakkında okumaktan da öte orada yaşayarak bilgi sahibi olacağı için mutlu olabiliyorsa, kısıtlı vaktini gerek iş çıkışlarında gerek haftasonlarında değerlendirebilecek sosyal yetideyse, işlerini, vaktini sosyal hayatına göre ayarlamasını becerebiliyorsa, parasını harcayacak zamanı da bulur, çalıştığı kurumun kendisine sağladığı tüm güzel olanakları da bunlarla birleştirip dünyanın en mutlu kişisi olabilir.
Müfettişlerin sevilmediği dogrudur. Ancak bu bir onyargıdır. Ya da başlangıçta 1-0 maglup başlarsınız diyebiliriz. Ama eğer 2 gol atacak kadar pozitif bir insansanız, teftişle alakanız kalmadıktan sonra dahi, hatta denetlediğiniz kişiler işlerinden istifa ettikten sonra dahi sizi arayıp hatırınızı sormayı ihmal etmez, siz kendilerini aramayacak kadar kasıntı değilseniz, insansanız, son derece de samimi bir mutluluğu hissettirebilirler size.
Nefret edildiği doğru olabilir, ama hiçbir zaman herkes nefret etmez, herkes de sevmez. Sevenlerin sayısı, müfettiş kimliğinizi ön plana çıkartmanızla insani kimliğinizi on plana çıkarmanız arasındaki altın orana baglıdır. Çünkü asla müfettiş kimliğinizi çok geri plana itme şansınız yoktur. ama insani kimliğiniz ile müfettiş kimliğinizi dengeleyebilirseniz eğer, 2 kişinin iş akdini feshettiğiniz işyerinden gözleri dolu insanlar tarafından uğurlanabilirsiniz.
Bunların hiçbiri otel odasında tek başınıza olduğunuz gerçeğini değiştirmez, hiçbirisi plan yapamadıgınız gerçeğini değiştirmez ama bu herkes için kötü olmayabilir de, ani bir haber alarak yeni görev yerine hareket etmekten herkes nefret etmeyebilir.
Müfettiş aslında yalnız değil karmaşık adamdır. Bir hiltondadır bir tek yıldız bile alamayacak konuevinde, bir sortiededir bir sıra gecesinde.. Bir onlarca insanın ilgi merkezinde eglenir bir başka şehirde bir bakarsınız ki kendi şehrinde tek başına oturur. Bir mutludur bir mutsuz.
Sözün özü, müfettişleri sevin arkadaşım. Onları arayın, sorun, sevaptır.
yalnız adam mesleği. aslında bu bir meslek değildir. en fazla yapay bir ünvandır. müfettiş icranın dışında kalıp icrayı denetleyen adamdır.
müfettişin evi yoktur. müfettişin arkadaşı yoktur. herkes yüzüne güler ama herkes o gidince rahatlar,sevinir. doğaldır, insanların açıklarını arayan birisini kim sever ki?
müfettişin bir manavı bir kasabı yoktur. müfettiş ailesini ayda yılda bir görür. müfettiş insanlarla değil eskimiş otellerin yalnız duvarlarıyla konuşur. müfettiş içine kapanıktır. müfettiş çocuğunun büyüdüğüne şahit olmaz, hatta çocuğunun doğumunu bile göremeyebilir.
müfettiş kendini alkole adar. bazısı da allaha adar...
müfettiş kimseye umut vermemek gerektiğini bilir. olmayacak işe amin deyip kimsenin hayatıyla oynamaz..müfettiş yalnızlığıyla sevgili olmaya muhtaçtır..
müfettiş : okulunuzda neden atık pil kutusu yok?
müdür yetkili öğretmen fortheunion : köy okulu en nihayetinde efendim. çocuklar pili görmüyorlarki atığını atsınlar.
müfettiş : hayır, olacak.
müdür yetkili öğretmen fortheunion : peki efendim.
devamında atık pil kutusu yapılır. 1 ay sonrada atık pil kutusuyla soba tutuşturulur.
