duyduğum anda beni hayattan soğutan şarkı. ben ortaokuldayken çıkmıştı bu şarkı ve itiraf edeyim evet ben de dinlemiştim bi ara. ama malum değişen müzik zevki falan derken tahammül edilemez bir şarkı haline geldi. tabi böyle olmasında şarkının suyunu çıkaran popülasyonun rolü büyük. lütfen yapmayın etmeyin, " ayyyy my immortalll ivanısenss çok severim ben" demeyin. modası geçti yeter seviyosanızda içinizde tutun.
çok güzel bir şarkı. insanın içini derinden etkiler geçmişi hatırlatır. bir an eskiden yaptıklarınız, izlediğiniz filmler, yaşamınız, geçmişe dair özlenen şeyler çok değerli şeyler canlanır kafanızda ama bu sizi kötü etkilemez sadece küçük bir burukluk duygusu bırakır içinizde. aslında bu şarkı çok hüzünlü değildir ama kesinlikle çok etkileyicidir, dinlerken insanın içine bir şeyler olur, birden düşüncelere dalarsın ve eskiyi değerli şeyleri anımsar tebessüm edersin. klibiyle birlikte dinleyince çok daha ağır hissedersin bu duyguları. bir tek bana mı oluyor bilmiyorum ama çok iyi hissettirdiği kesin. büyüleyici bir şarkıdır.
Yazılış amacıyla kullanılış amacı çok farklı olan şarkıdır. Ben Moody şarkıyı ölen büyükbabasına adarken günümüzde sevgililer şarkıyı birbirine armağan etmektedir.
sözleriyle depresyona sokar şarkıyı. piyanoyla birlikte solistin sesi de çok iyi gidiyor. modası geçmiştir kimisine göre, ama dinlemekten bıkılmamıştır, bıkılmayacaktır, derece sağlam bir şarkı yani.
Evanescence'nin Fallen albümünde yer alan, arka arkaya, defalarca, sıkılmadan dinleyebilinecek şarkıdır. derinden bir hüzne boğar, depresyonun temellerini atar, içinizi parça pinçik eder. Ama herşeye rağmen dinledikçe dinleyesiniz gelir.. *
