Celine dion'un başlarda pek beğenmediği için seslendirmek istemediği, ancak eşinin ısrarları sayesinde kaydettiği parça.
Çocukken bu şarkı televizyonda çıksın diye dua ederdim. Çok seviyordum bu parçayı bir de sanki çok büyük dertlerim varmış gibi hüzünlenirdim dinlerken *
Yapmacık romantizmiyle Kabus gibi bir şarkıdır.
Gençler bilmez moda olduğu yıllarda radyo ve tvlerde günlük çalınma sayısının haddi hesabı yoktu. Şarkı daha bitmeden yeniden başlatıyorlardı.
Sırf bu şarkıya duyduğum nefretten titanic denen filmi 5-6 yıl protesto ettim ve izlemedim. Yıllar sonra izlediğimde gördüm ki Meğer film kötü değilmiş sadece şarkısı sinir bozucuymuş.
titanik filmini sinemada izleyen beni , filmde çaldığı anda çok ama çok duygulandırmıştı. aradan 19 yıl geçmesine rağmen 2 hafta önce dinlediğimde hala çok ama çok duygulandım. benim için çok özel bir şarkı.
birkaç gündür sıklıkla dinlediğim efsane parça. unutulmazlardandır. hatta celine dion'u en sevdiğim parçasıdır diyebilirim. parler a mon pere' de sağlamdır tavsiye ederim efendim.
şarkının gücü, insanoğlunun hayal gücünün bir ürünü olan gemi, aynı zamanda doğa karşısında insanlığın çaresizliğini de gözler önüne sermesinden gelir.
