ifadesi zor olan bir duygudur ki neyin var sorusunu askıda bırakır. bazen öyle saçma şeyler yapılır ki bunu yapan kendiniz mi yoksa siz gibi görünen birimi olduğunu anlamazsınız. biraz hüzün biraz gözyaşı biraz da katıksız çaresizlik katar insana ya da her neyse. boktan bir şey ya sebepsiz olma ihtimali de yüksek olup kendime küfür etmeme sebep olandır. tam bir çıkmazdır mutsuzluk.
en önemlisi de kendim, her davranışımda suçlu bulmamdır, daha kötüsü, değişen yasaların bir sonucuymuş gibi suçsuzken bile kendimde bir suç aramamdır. *
keyif veren ve insanı rahatlatan her şeyden bile bile kaçmak, korkmakdır. bir hastanın tedaviyi reddetmesidir. fakat kişi uysal olursa, zamanla gerçekleri görmeye başlayacak ve depresyon hallerinden çıkacaktır.
--mutsuzluk spoileri--
1.tembellik yapmayın. (sürekli uyuyup güneş ışığından mahrum kalmayın)
2.tv ve internet başında çok fazla vakit geçirmeyin.
3.kendinizi üstün görmeyin.mütevazi olun. (insanları kırmamaya çalışın)
4.sosyalleşmeye çalışın.
5.bişreylerle ilgilenmeye başlayın. sürekli öğrenin.
6.bir meditasyon türü işine girin; namaz, yoga gibi. yada sabah gün doğarken, eğer mümkünse sahile gidip kuşları falan izleyin. bulunduğunuz semtden biraz uzaklaşıp -biraz- farklı yerler görün.
--mutsuzluk spoileri--
umut sarıkaya'nın mutsuzluk tanımları ötesinde mutsuzluk tanımları yoktur.
kalemi açarken kalemtraşın içinde ucunun kırılması ve orda kalması.
dersin saatinin üzerinden 15dakika geçip dersin düştüğünü sanmaktayken hocanın merdivenlerde belirmesi.
mutsuzluk böyle basit şeylerde gizlidir.
mutsuzluk veren küçük şeyler yer öldürür bitirir insanı. çorabın yerdeki bütün suyu çekmesi,şeytan tırnağı,telefonun içine giren tozlar,sıçarken tuvalet kağıdının bitmiş olduğunu görmek diye gider.
renk karmaşasından kurtulup gerçek renklerin farkına varıldığı anlarda ortaya çıkan histir.
zaman içerisinde ne kadar hoş vakit geçirilmiş olsada derinlerde bir yerde varlığını koruyan bir duygudur. kolay kolay silinmez, belkide hiç silinmeyendir. sebepleri farklı ama sonucu genelde aynı olan duygudur. tüm yolları üzüntüye çıkar.
(bkz: hüzün)
ayrıca feridun düzağaç şarkıları dinlerken daha da bir hissedilendir.
çok mutluyken bile çökebilir insanın üstüne. kendinizi oldukça mutlu hissettiğiniz bir anda çok sevdiğiniz, önem verdiğiniz, kaybettiğiniz birini, bir şeyi ne kadar özlediğinizi farkedersiniz. hayır, şu an düşünmek istemiyorum deseniz de olmaz. insanı alır sürükler. canınız acır, mutsuzsunuzdur artık..
dünyanın en güzel ülkesinde yaşayan bizlerin en normal ruh halidir. çok gıpta ederim bu devirde mutlu olan insanlara. tayyibi var, zam üstüne zamı var, geçmişe takılıp kalan bizler var, ileriyi göremeyen bizler var, ülkemizin göbeğinde amerika var, o var, bu var.. içim sıkılıyo.*
