o acıların, o kederlerin, o üzüntülerin son durağını uyku olarak belirtme durumu. bedenin ve ruhun anlaşmadan karar verdikleri durum. kişinin, istemdışı olarak varlığını başka bir boyutta devam ettirme güdüsü. uçsuz bucaksız bir metaforun, uçsuz bucaksız dünyasında, uçsuz bucaksız olma eylemi.
kafayı yastığa gömüp, cenin pozisyonunu aldıktan sonra dış dünya ile bağlantıları kesme hali. ölüm'den korkan hiçbir bünyenin aslında ölüm'den korkmamasının gerektiğini bilimsel ve psikolojik olarak açılımı.
ruhun bedenden çıkıp 7 saniyede sonsuz ve muhteşem bir geziye çıkması.
rüya adı altında, bazen gerçeklerden katbekat gerçek olan durumların yaşanması. ölümü tatma alışkanlığı. sonrasında, nasıl uyunulduğunu hatırlayamama. ve nasıl uyanıldığını da.
dertler derya, tek kaçış yolu uyku.. sürekli uyumak ister, asosyalleşilir. gerçek hayattan uzaklaşır, durgun, halsiz, düşünceli, bulunan her boşlukta uyunan hayata başlarsın. ama iyi olsun ama kötü rüyalara bağlılık başlar.. uyandığında kopamazsın rüyalardan, reel hayata dönüş zorlaşır, adapte olunamaz. bazen, senin gerçeklerin rüyalarda oluşmaya başlar..
kolaya kaçıştır bu aslında. uykudaki hayat, dertten uzak hayat. zaman kavramını yitirmeye başlarsın, dalgınlıklar, düzen bozulmaları, bunların da akabinde getirdikleri zaman geçtikçe artan sorunlar.. başlar.. başlar.. başlar.. hiç biri çözülmeden üst üste yığılırlar.*
gün geçtikçe batar, silikleşir, kaybolursun.. uykudan uyanmalısın artık,toparlamalısın, kendine gelmelisin ama kimse yol göstermez,yardım etmez, teksindir bu yolda.. kendinle savaşmak, çabalamak yerine bir elin uzanmasını bekler, kurtuluşun da kolayına kaçarsın. * gelmez o beklenen el, kaybolup gidersin hayatta. yüzleşmezsin sorunlarla. sadece uyursun, saatlerce, herşeyden uzak, ölü gibi..
yaşamaktan uzaklaşma isteğidir. geçici bir ölüm istemektir. geceleri bile uyuyamayan insansanız, çok şaşırtır sizi. endişelendirir de. psikiyatri uzmanları, bunun ruh sağlığı için tehlike sinyali olduğunu söylerler. gözlerinizi açmak, yaşamak, bakmak, görmek, duymak istemezsiniz işte. hissetmek istemezsiniz. ağır bir durumdur bu.
azaltmayan masumluktur acıyı. dünyanın en masum eylemidir uyumak, acı ise kirletir. kirlenmekten korkmak en büyük acizliğidir insanoğlunun, uyuyunca sadece zaman geçer ki, acı dinmez. herşey zıttıyla vardır bu dünyada , uykunun sonu uyanmaktır oysa.
--spoiler--
Her gece saat biri çaldığı zaman garip bir his kaplar içimi. Uyusam şimdi derin ve bir daha uyanmasam.
--spoiler--
sanki bize bir kelimeyi çağrıştırıyor, değil mi? ismi bile ortamları soğutacak cinsten bir kelime; "ölüm" kelimesi. "sürekli uyumak" burada fazla mecaz kaçıyor bir nebze; asıl anlamı da ölümün ta kendisi gibi görünüyor.
mutsuzluğun çözümünün ölümde olduğunu düşünenler de bu benzerlik yüzünden ölümü seçmişlerdir. bilinçsizliğin verdiği (ya da vereceği) tembellik duygusuna kapılmak; kulağa pek de hoş gelen bir seçim.
"özellikle bir hiç olmak varken nedendir bu varolmanın dayanılmaz ağırlığı altında ezilmeye devam etmek?"
belki de asıl önemli olan yukarıdaki soruyu kendinize ne kadar sıklıkla sorduğunuzdur. çünkü kendinizden vazgeçerseniz geriye bir hiç kalacak; hem de içinde bizzat olmayı pek az kişinin seçebileceği türden bir hiçlik içinde.
