Konusursa icindeki herseyi dokecegini bildigi icin susup kendi içinde yaşamak isteyip insanlara mutsuzlugunu, içinde kopan fırtınayi,hayal kırıklıklarini anlatmamak için
çünkü o an konuşmak imkansız, her şey çok anlamsız, kelimeler gereksizdir. ben şahsen ne konuşurum ne de tek kelime yazarım. içime döner fırtınanın dinmesini beklerim. doğal olan da bu galiba.
Konusmak istemezsin cunku
- cami kapat usuyeceksin der ( sense skıntıdan elinden gelse nefes almak icin fezaya yukseleceksindir)
- anlat acilirsin der ( ya ilk dakka baskasindan duyarsin anlattiklarini yada daha lafini bitirmeden destek olma ayagina" abartiyosun bak bende soyle soyle skıntılar yasadim "diye dirdira baslar )
-gel cikalim lafa dagitirsin der ( ya avmye sokup alisveris yaparken yaninda canta sebastiyan niyetine bu mu olsun diye gevsek gevsek sorar yada yol boyu dinler gibi yapip samimiyetsiz samimiyetsiz onaylar her lafini )
. Mutsuz olan insan ocin kalbinizden bisi yapmak gelmiyorsa kankalik kardeslik sorumlulugu diye tselliye konusmaya baslamayin o destekten cok menfaat icin yarinlara yol yapmak oluyor .
insanın konuşmaya mecali kalmıyor ki mutsuzken.
bi de mesela benim moralim bozukken o an konuştuğum kişinin de moralini bozarım gerek yok mutsuzluğu yaymaya.
