Son 1 haftadır fazlasıyla mutsuzum yapacak hiçbi şeyim yok aq sabahtan akşama kadar ders çalışıyorum sadece, evden dışarı da çıkmıyorum vay aq ne zaman bitecek la bu işkence ????????
Benim o ben bak öyle oyuncağım elimden alınmış gibi değil bu bildiğin her anımda hatrı sayılır bir mutsuzluk güzel anlarım oluyor bazı günler sarhoş olduğum günlerde daha mutluyum daha umursamaz ama ertesi gün yine aynı benle uyanıp hep yapmam gereken şeyleri yapıyorum hepimiz kadar. Belki mutsuz olmak değilde bir şeylerin hep aynı gitmesi sıkıyor beni yani mutsuzluğa da alıştım diyebilirim ama, ben yalnız yaşayan biriyim eve girdiğimden itibaren kemiklerime kadar saplanıyor sıkılmışlık hissi koşarak gidip bir şişe şarabı hiç ediyor öyle yatıyorum içmeden uyuyamaz oldum zaten o ayrı uludağda yazmak dışında kendi kendime de çok yazdığım şeyler var bu çabalar sadece bir çeşit sakinleştirici etkisi sadece anı kurtarmaya çalışırken daha da battığımın bilincindeyim elbette gemi su almaya başladıysa batacak demektir ve battıkça hafifleyecektir sevgi ve saygıyla.
sürekli isyana bağlayan, dünyanın en şanssız insanı benimle neden ben arasında gidip gelen, en mutsuz benim hayır benim yarışına girmek için bekleyen aptallar, devam edin.
