Hayatıma yeni biri girdi. Kızdan hoşlanmaya başladım. Yıllar olmuş tabi böyle duygular beslemeyeli. Heyecandan uyuyamıyordum. Sonra noldu biliyor musunuz bmwsi olan bir çocuk geldi tüm hayallerimi yıktı. Şimdi uyanmak istemiyorum uykudan. Hayat işte değişik bir tiyatro.
Geleceğim parlak.... olacak.... kariyerimin tasarlanacagından dolayı... 5 yıl sonra akademik ünvan iyi bir maas kaliteli bir cevre.... ama kalbi bos... ne acı.... sevilmemiş...
Allah sizi inandırsın en son bu hissi yaşadığımda bana bu hissi yaşatan kişi de tüm mutsuzlukların mimarı olan kişiydi. Bir o kadar güzel bir o kadar sahte bir his.
çok güzel bir duygu hali. uyumak istemezsin. hatta dışarı çıkıp bağıra bağıra şarkılar türküler söylemek istersin. seni mutlu eden ne ise ona tekrar tekrar bakarsın, ya da tekrar tekrar düşünürsün o anı, o haberi, onu, vs o olay her ne ise işte. güzeldir işte çok güzel. uzun zamandır bana olmuyor. özlüyorum. mutluluktan bu hale bürünenleri kesinlikle kıskanmıyorum. bende mutlu oluyorum. çünkü o duyguyu biliyorum. allah mutluluklarınızı daim etsin.
Acaba ben en son ne zaman uykumu kaçıracak kadar mutlu oldum?
Herhalde bu sorunun cevabını düşünmeye kalksam insanlığın en eski tarihine kadar giderim. Düşünmemek en iyisi sanırım.
Çocukluğumun arefe geceleri. Yarın giyilecek bayramlıkların, alınacak harçlıkların, yenecek şekerlerin heyecanı.. Eğer varsa abla ya da kardeş ile toplanacak parayla ilgili tahmin ve plan.. Fakirdik lan biz. Ama çok güzeldi. Keşke öyle kalsaydı..
Ne güzel uykusuzluk sebebi bu böyle. Uyuma o zaman, tadını çıkar, kendi kendine gülümse, aç mesajlarını tekrar tekrar oku, fotoğrafına bak. Bunun keyfini sür uyumak için zorlama kendini, yarın biraz zor geçer ama olsun bence değer.
