biten bişidir. herkes mutlu olmayı ister. ki en büyük hataları bunu istemektir zaten. çünkü biter. huzur istemek daha önemli bence. ama şöyle de bişi var. bi kaç saniyelik mutluluklar vardır, bi ömre bedeldir.
çağın vebasıdır bence.
şahsıma gelince mutsuzken daha mutlu olduğuma inanıyorum. çünkü mutsuzluktan ilham alıyorum. mutsuzluğu seviyorum. mutsuz kalmayı başarabiliyorsam mutluluk zaten ara sıra göz kırpar bana, unutmaz beni buralarda diyorum. kendime müsade ediyorum biraz hüzünlenmek için. mutlu olmaya çabalamadığım her an daha özgürüm ve o zaman mutluluk daha ulaşılabilir bir hal alıyor. belli kalıplara girmeye çalışmadan çoğunluğu ardınızda bırakabilirseniz ne mutlu size ne mutlu bana. ayrıca levent yüksel söylüyor ve diyor ki "bugünün bir de yarını var mutluyduk belki bugüne kadar ya sonra?".
mutluluk diye bişey yoktur ne kadr mutlu olursan okadr acı cekersn mutluluk gecıcıdır acı ise kalıcıdır. mutluluklar arada acıya düsünür o yuzden kaptırmamalıyız kendıöızı yoksa cok acı cekeriz
mutluluk, düşünce dünyasından çok duygular dünyasının bir sonucudur. çünkü düşünen insan bu dünyada dert sahibi olur. dert ise insanı mutluluğa eriştirmez. insanların sahte aşklar peşinde koşmasının bir sebebi de bu olsa gerek. mutluluğu aşkta arar. ama aşık olmadan aşık olmuş gibi davrandığı içindir ki düşünce dünyasının derdine gark olur.
mutluluk, sahteciliği gördüğü yerde kaçar. o samimiyet ve sabrın peşindedir.
özgürlük kitlelerin içinde uyumlu ve iyi hissetme zorunlunlulugunda olmak olmamali. özgürlügün her zaman iyi hissetmekle alakali olduğuna inanmiyorum. özgürlük yazıp çizilmiş olan bu dünyada rahatça ağlayabilmek , acı çekmek ve acının verdiği gerçeklik ile hakiki dusunebilmektir. mutluluk güzel bir şey ama oda bir afyon. en güzel satılan şey mutluluk
