sevdiğim bir işim var... sabah 8 akşam 5lik de değil. vaktim çok. tuttuğum evden... yaşadığım atakum'dan. vs vs.
tek yaşayan bir insana göre gerçekten huzurlu ve mutluyum.
ancak...
tek de çekilmiyor demeyim de... yanında birisi olduğunda yaşayabileceğin güzellikleri mutlulukları ıskalıyor insan.
9-5 bir ise gidiyorum. istedigim zaman istedigim seyi yapamiyorum, hayat sanki benim degil de isverenin. bu sekil yasayip tamamen mutlu bir insanim demek imkansiz.
Eksik olanı düşünmeye gerek yok... Mutlu olabiliyorsa bir insan içinden geldiği gibi olmali. Mesela otobüs beklerken mutlu olabiliyorsan ol. Ya da tuvalette. Yani bu tarz örnekler çoğaltılır. Hiçbir sey namumkun degildir.
Bak bana sözlüğe yillardir girmemistim. Simdi girdim mutlu oldum. Simdi yildiz içinde gülücük şeyi yazacm bak bak *
yaşadığım mahalle itibariyle çok sayıda çorumluyla bir arada yaşıyorum ve gördüğüm kadarıyla çorumlular çoğunlukla eğitimsiz ama mutlu insanlar. parası olmayıp kapıcı dairesinde oturan da mutlu, iki evi olup birinden kira alan da.
yanımızda kendi içlerinde dini insanlar olan üç kız çocuklu bir aile var ama çok mutlular. yazın sık sık akşamları pikniğe giderler, yılbaşı olur hoplar zıplar eğlenirler.
en mutlu insanların fakir ülkelerden çıktığına ilişkin birçok şey duymuşsunuzdur.
bir tespitim var sözlük. mutlu insanların pişmanlıkları yok. pişman olmayacak kadar aptallar mı yoksa gerçekten hayatta attıkları her adım doğru olduğu için hiç pişmanlıkları yok mu bilmiyorum ama benim geçmişim, attığım her adım, aldığım her nefes bir pişmanlık çıkmazına giriyor. son 15 senede attığım her bir adımdan pişmanım ve 15x365 kez pişmanım her şeyden.
