sabahat akkiraz la trt de bir düetleri vardı ki aman allahım. iki berrak ses, iki Anadolu, iki usta. of of of. türk olmak ne güzelmiş, türkü olasım geldi.
sahnede ses tonunu sapranodan, bariton seviyesine kadar cesitli incelikte ustalikla kullanmayi basaran, kattigi yorumlarla türküleri daha da sevilir kilan ve ankara adres barda canli performansinin izlenmesi apayri bir keyif veren sanatci.
aslinda sesinin oyle harika, fevkalade, muthis gibi sifatlari cok da hak etmedigini, ortalama bir anadolulu samimiyetinde bir ses olduğunu ve fakat, ilginc ve çekiciliği oldugunu dusunurum. o guzelim cussesiyle sohbet ederken insan sesin tenorlugunun haddine daha da sasiriyor. ayrica artik çığ yok mustafa ozarslan-adres bar- ve oğuz aksaç-mektup bar- vardir. sever-sevilir-samimidir.
insanın dinledikçe bırakamadığı, bağımlısı olduğu bir sese sahip sanatçı. zamanında sesini ve yorumunu beğenmeyen bir arkadaşla uğrunda kavga etmişliğim vardır..
