vefasız, beyni yıkanmış zavallı yazardır. yalnızlık acısıyla nerde çokluk orda * ben olayım düşüncesini benimser, bazı topluluklara girerek avantaj sağlar, belli bir para yardımı alır, çok çaba sarfetmeden konum kazanır. vatanmış, milletmiş, bunlar önemli değildir onlar için; önemli olan maddi durum, popüleritedir.
bahsi geçen yazarların çok küçük bir bölümü harici hiç birinin "bu vatanı milleti, özgürlüğü o verdi" düsturlarından bihaber olduklarını sanmam. ya da "atatürk ü sevmiyorum ama hümeyni'yi seviyorum" safsataları yapan örümcek kafalalılardan da değildir bu bahsi geçen yazarların büyük bir çoğu.
atatürk'ü sevenler(!) . onlara atatürk'e soğutmuştur. daha ilkokuldan itibaren atatürk'ü insanüstü bir kahraman olarak göstermeye başlamalarıyla başlamıştır bu. halbuki insan bir idolü eksiklikleriyle kanıksar. eğer o kitaplarda atatürk ü değil de bizim senin gibi bir insan olan mustafa kemal'i elde ettiği büyük başarılarıyla beraber insani zaaflarıyla da anlatsalardı bugün atatürk'ü sevmeyen çok daha az insan olurdu.
çünkü bu devletin topraklarında yaşamış her insan atatürk'ü sever. bu bir içgüdüsel sevgidir çünkü kendi bağımsılıkları için savaşmış birini sevmek kadar doğal bir şey yoktur. ama bugün orada burada "biz sapına kadar atatürkçüyüz, içeriz sıçarız, din de kimmiş" gibisinden ortalarda boy gösteren gençliğin kalbur üstü ebeveynlerinin kurduğu, sokaktaki insana pislik gözüyle bakan pek çok dernek ya da obsesif bir takıntıyla her allahın günü her yapılan şeyi atatürkle kıyaslayan, atatürk rozeti ve takıntılı bir şekilde laiklik elden gidiyor, çağdaşlık elden gidiyor sloganını kutsal duası kabul etmiş azımsanmayacak bir zihniyete mantık ile bakıldığında bu atatürk'ü sevmeyen insanların aslında sevdiğini ama toplumdaki hastalıklı atatürkçülük anlayışından dolayı da kendi üzerinde psikolojik oalrak ters tepki doğurduğunu artık bir anlamamız gerek.
bu kişiler atatürk'ü değil mustafa kemal'i sevmişlerdir. hatalarıyla, başarılarıyla insan olan mustafa kemal'î. can dündar "mustafa" isimli belgeselini de işte bu yozlaşmış atatürkçülüğe karşı daha doğru bir tutum kazandırmak amacıyla çekmiştir mesela.
"ben atatürkçüyüm" rozetini taşıyan, "demokrasi, insan hakları, laiklik, vatan" edebiyatı yapıp o konuda kokoş menapozlu teyzelerden öğrendikleri 50 lili yıllardan kalan kitap yüzü görmemiş ezberci sloganlarla gözü dönmüş cahil cühelanın karşısında yakın tarihle ilgili anlatacaklarını dinlettiremeden sana "sen yobazsın, atatürk olmasaydı sen olmazdın, hain, nankör" diyerek edebiyat yaparlarsa insanların atatürk'e karşı olan saf sevgisi körelir. atatürk'ün izinden gitmek bunlara mı kaldı diye düşünür ve yerinirsin.
arkadaşlar bu şekilde düşünen çok insan daha anlattıkları dinlenmeden kominist, yobaz, enver paşacı, şeriatçı, ümmetçi, ittihat terakki solcusu vs. diye damgalanmıştır.
halbuki bu insanlar bugünkü kemalizm anlayışının hastalıklı bir şekilde amacından orjininden çok uzakta seyrettiğini anlatmak istemiş, böyle giderse de tehlikeli ve yobaz bir hal alacağını dikte etmişlerdir.
elbette başkaları tarafından atatürk'e küsmekten ziyade atatürkçülükten umudunu kesmiş olan çünkü amacından çok saptığını düşünen büyük bir kesimin başka çürük insanlar tarafından böyle düşünmeleri biraz da onların etkilere karşı acizliğidir. ama oluyor işte. eğer sen atatürk maskesi altında körelmiş düşünceleri topluma empoze eden ve gittikçe büyüyen bir çığ altında kalıyorsan bu acizlik de devreye girip insanları kendi öz değerlerine küstürebiliyor.
benim gibi sapla samanı ayırt eden birileri bir bok yiyor diy atatürk'e karşı tavır almanın yanlış olduğunu bilen insanlar haricinde, atatürk ü sevmiyor diye üzerine gide gide gardlarını düşüren böyle insanlar yok değil. gardlarını düşürmemeli, böyle bir dış etkiyle değişmemeliler ama her insan o kadar tutamıyor gardını.
bu insanlar kazanılması gereken insanlar. öncelikle bahsedilen hastalık ile yargılanmadan, onlara "baban kimdi bilemezdin şerefsiz" demeden önce o adamın zaten onları bildiğini, onların zaten atatürk'e bu vatan için bizim tarafımızdan burkulmuş da olsa şükran duyduğunu anlamak gerekiyor.
ama yok hala burnumuzun ucunu görür şekilde hastalıklı atatürkçülük yapan derneklerin gazıyla gideceğim ben diyorsanız size kötü bir haberim var:
böyle giderse bir kaç on yıl sonra atatürk'ü sevmeyen insanlar ciddi bir şekilde artacak. ve bunun tek sebebi de sizin atatürkçülük sandığınız hastalıklı takıntınızdır.
-atatürk bu devleti kurduuuuu!!!
+hangi devlet?
-o olmasaydı adın george olurduuuu!!!
+fark yok bence...
-ananı bilmezdin şerefsiiiiiiiiz!!!
+hangi anne? ayrıyeten şeref de pek iyi bir değer değil.
-bu vataaan senin olmazdııı!!!
+dünya bizim değil ki be usta.
-onun sayesinde özgürsüüüün!!!
+insan hiç bir zaman özgür değil ki...
nöt: atatürk ü seviyorum dememenin atatürk ü sevmemek olarak algılandığını düşünürsek...
eğer varsa böle bir yazar düşünsün, geçmişe dönüp ata'nın şu vatan için neler yaptığına baksın. kimi atatürk ırkçıydı der sevmez, kimi atatürk dinden uzaktı der sevmez. ulan atatürk'e ırkçı damgası yapıştırıp sevmediğini söyleyen dangalak, o olmasaydı sen şimdi amerikan, ingiliz ya da fransız mandasında boktan bir ülkenin vatandaşı olcaktın. atatürk'ün dinsiz olduğunu söyleyip sevmeyen hıyar, sen eğer hala ezan sesi duyuyorsan bu ülkede bunu o sevmediğini sölediğin yüce insana borçlusun bunu unutma. bir şey söylüyorsan önce biraz düşün öle söle, sonra bunu okuyup öle afallayıp kalma.
