Lanet yobazların başını gövdesinden ayırmakla iyi bir şey yaptığını sandığı ve bu sayede yobazların ne kadar sakıncalı olduğunu gösteren vahşetin kurbanı.
Ruhun şad olsun canım benim. Yobazların kökü kurusun.
Yunanın ilk toplu katliamını yaptığı şehir olan menemen'de, hain ve nankör ahalinin kısmen desteği, kısmen tepkisizliğiyle şehit edilen kahraman subayımızdır.
Atamın ilk kararı doğruydu: menemen halkının sürülüp, kentin yerle bir edilmesi gerekiyordu. 37 idam da az oldu. Bu vesileyle 10.000 hoca asılsaydı hem memleket için büyük bir hayır işlenmiş, hem de günümüz yobazları yalancı çıkarılmamış olurdu. Hoş, o zaman bu yalanları sıkacak yobaz da yetişemezdi ya, neyse...
Resmi tarihin en büyük yalanı: Menemen vakası
Açık bir provokasyonun uygulandığı Menemen`deki olaylar, tarihin tozlu raflarında tarafsız tarihçileri beklemektedir.
Resmi tarihin en büyük yalanı: Menemen vakası
22.12.2012 11:34:48
TIMETURK / Haber Merkezi
23 Aralık 1930’da meydana gelen olay resmi görüşlü Prof. ismail Hakkı Uzunçarşılı’ya göre; “istanbul/Erenköy’de oturan 84 yaşındaki Nakşi Şeyhi Erbilli Şeyh Esad Efendi ile oğlu Mehmet Ali Efendi tarafından planlanıp, Manisa Askeri Hastanesi imamlığından emekli olan Laz ibrahim Hoca tarafından teşvik/tahrik edilen ve Derviş Mehmet ile adamları tarafından icra edilen menfur bir irtica olayıdır.” Çünkü Şeyh Esat ve fıkrasının amacı Cumhuriyeti yıkmak, Atatürk’ün ilkelerine karşı Şeriatı getirmek, tekke ve zaviyeleri açmak, şapkayı yasaklayıp yeniden fesin kullanılmasını sağlamaktır. Olaylar tamamen provokasyon kokmaktadır.
Derviş Mehmet ve adamları bu olayda kullanılan zavallılardı. Çünkü bu kişilerin esrarkeş olduklarını, olay ile ilgili görevlendirilen 1. Kolordu Komutanı Mustafa Muğlalı, verdiği raporda belirtmektedir. Derviş Mehmet’in esrarkeşlerin takıldığı kahvehaneyi mekân tuttuğu da rapor edilmiştir. Eğer bu iddia doğru ise esrarkeşlerin halifeliğin tekrar ihyası ile ne ilgileri olabilir diye soru sormaktan insan kendini alamıyor.
Aynı raporda olayların çıkmasına göz yumulduğu iddiaları da vardır. Çünkü 23 Aralık 1930 sabah camiden bir bayrakla çıkan Derviş Mehmet, kendisini Mehdi ilan ettiğinde olaya ilk etapta Yüzbaşı Fahri Bey müdahale eder. Ancak Derviş Mehmet’in kendisinin Mehdi olduğunu, herkesi bayrağın altında toplamaya çağırdığını söylemesi üzerine, Yüzbaşı Fahri Bey hiç tepki vermeden geri gider. Bu durum çok ilginçtir. Çünkü 1930’ların Türkiye’sinden bahsediyoruz.
En ufak bir olayın üzerine topla, tüfekle varan ordunun Yüzbaşısı olaya müdahale etmeyip geri duruyor, onun yerine acemilerden oluşan mermisiz (Manevra mermileri var) bir manga ile öğretmen kökenli acemi ve silahsız bir asteğmen müdahale ediyor. Olaya müdahale için kurban seçilen Asteğmen Mustafa Fehmi Kubilay, Derviş Mehmet’i durdurmak için hemen kalabalığın içine atılır. Bu arada kalabalık içinden atılan faili meçhul bir kurşunla yaralanır. Askerler ateş açar ama manevra mermileri etkisizdir. Resmi tarihe göre; Derviş Mehmet bana mermi işlemez deyip Kubilay’ın başını gövdesinden ayırır. Kesik başı bayrak direğine geçirir. Bu arada bayrak direğinin ipi Yahudi Jozef diye bir esnaftan satın alınır. işin garip tarafı sabah dükkânında müşteri bekleyip, dükkândan içeri giren birine ip satmaktan dolayı Jozef te idam edilir.
Açık bir senaryonun uygulandığı Menemen vakasında provokasyonu görmemek için çok basiretsiz olmak gerekiyor. Çünkü o yıllarda Atatürk’ün emri ile Serbest Cumhuriyet Fırkası, Fethi Okyar’ın başkanlığında kurulmuştu. CHP, bu yeni partiye Cumhuriyete karşı olan odakların toplandığı endişesini taşımaktadır. Üstelik menemen halkı, ismet inönü’nün CHP’si yerine bu yeni partiyi desteklemekteydi.
Ayrıca Esat Efendi uğradığı Bursa’da halk tarafından ilgi ile karşılanır. Kaldığı ev ziyaretçi akınına uğrar. Bu arada Ankara’dan bir kısım üst düzey idareci Bursa’daki kaplıcalara gelmiş ve Esat efendinin halk nezdindeki itibarını müşahede etmişlerdir. Dönemin Cumhuriyet Gazetesi Esat Efendi hakkında olumsuz yayınlar yapar. Bu vesilelerle Esat Efendinin üstü çizilmiş ve Menemen olayı buna bahane edilmiştir. Yoksa altı kişilik Derviş Mehmet’in ordusu(!) iki tüfekle irticacı bir kalkışmayı nasıl başlatırlar. Bu bahane ile tekrar darağaçları kurulur. Olayın soruşturma görevi Mustafa Muğlalı’ ya verilir. Tarihin garip bir cilvesidir ki, Orgeneral Muğlalı 1943 yılında Üçüncü Ordu ve Sıkıyönetim komutanı iken Van’ın Özalp ilçesinde 33 masum vatandaşı kurşuna dizdirmiştir.
Kimisi olayı seyrettiği, kimisi alkışladığı veya oradan hasbelkader geçtiği için, kimisi de dükkânda müşteri bekleyen esnaf olduğu için mahkeme karşısına çıkarılıp, çoğu sade vatandaş 28 kişi idam edilir. 50 kişi ise muhtelif hapis cezasına çarptırılır. Şeyh Esat Efendi çok yaşlı olduğundan dolayı idam edilmez. Cezası 24 yıl hapse çevrilir. Fakat tutuklu bulunduğu sırada vefat eder. Derviş Mehmet ve adamları ise olay günü öldürülmüştüler.
şerefsizlerin bugün onu anmayacağı cumhuriyet kahramanı. ah be atam,neden ismet inönü'yü dinlersin ki? yerle bir edeydin orayı da bir daha akıllarından bile geçirmeselerdi buna benzer bir şeyi...
Eski tarih öğretmenimin oğlu. Kadın direkt bu üçlü kombinasyonu oğluna verdi. Asker bir baba ve tarih öğretmeni anneden oğluna başka bir isim vermesini beklemek garip olurdu zaten.
Kapısının yüksek eşiğine kırık bir tahta sandık basamakla çıkılan ve evden ziyade kulübeye benzeyen bu yer, Devrim şehidi Asteğmen Kubilay'ın izmir/Alaybey'deki evi.
Laik ve demokratik bir Türkiye için canını veren KAHRAMAN ŞEHiDiMiZ KUBiLAY'ıN evi.
Sarıklı cüppeli müritleriyle Manisa'dan Menemen'e gelmişlerdi.
Camide sabah namazı kılan ahaliyi “din elden gidiyor, imanımızı kurtarmaya geldik, ne duruyorsunuz” diye kışkırttılar.
Minareye çıkıp havaya ateş açtılar, galeyana getirdiler, cahili cühelayı peşlerine takıp, yeşil bayrakla hükümet konağına yürüdüler.
Kendilerine katılmayanlara tehditler savuruyorlardı, yeşil bayrak altında toplanmayanların kılıçtan geçirileceğini söylüyorlardı.
Hükümet meydanında zikir çektiler. Karşılarına dikilen Kubilay'ı tabancayla yaraladılar. Cami avlusunda yere yatırdılar, testere ağızlı bağ bıçağıyla kafasını kestiler. Saçlarından tutarak taşa vurdular.
Sırığın ucuna takıp dolaştırdılar, “cumhuriyet bitmiştir, işte kafirlerin sonu” diye haykırdılar, sevinç çığlıkları attılar.
*
Sonra?
*
Kubilay'ın anacığı Zeynep hanım, Karşıyaka Alaybey'de tek katlı, metruk bir evde yapayalnız yaşıyordu. Oğlunun katledilmesinden bir ay sonra ölü bulundu. Yüreği dayanamamış, kahrından gitmişti.
*
Servet-i Fünun dergisinde şu hazin tasvirle, şu hazin haber yayınlandı: “Bir viranhane, evden ziyade kulübe… Yüksek eşiğine kırık bir sandıkla çıkılan eve heyecanla girdim. Arkadaki odada, başı ve omuzlarını kaplayan patiska örtülü 55 yaşlarında bir kadın, sac mangalın yanında matem ve ıstırap külçesi halinde düşer gibi oturuyordu.”
*
Sonra?
*
Kubilay evliydi.
Fatma Vedide hanım da öğretmendi.
Gönen'in Tuzaklı Köyü'nde görevliydi.
Balıkesir'deki öğretmenler feci hadise duyulur duyulmaz Kubilay için tören düzenledi, Fatma Vedide hanım hıçkıra hıçkıra konuşma yaptı:
“Kubilay gitti, kalbim sızlıyor, fakat icabında her muaallim gibi ben de yavrum da kutsi inkılap uğrunda ölmeye hazırız!”
*
Evet…
Yavru'ları vardı.
Vedat.
Henüz 18 aylıktı.
Annesinin o gün neden çığlık çığlığa ağladığını, neden dövündüğünü, neden kendisine her zamankinden daha sıkı sarıldığını anlayamamıştı.
*
ilkokulu Bandırma'da bitirdi. Baba yok, dede yok, annesinin tek öğretmen maaşı, ev kira, geçim derdi, eğitimine devam edemedi, hayata atılmak zorunda kaldı, çırak olarak işe girdi.
Aile direğinin yıkılması, Vedat'ın geleceğini de darmadağın etmişti, onu çok güzel bir ömür beklerken, çocuk yaşta aniden hayat mücadelesiyle başbaşa kalmıştı.
Askerlikten sonra Almanya'ya gitti, meslek yok, orada burada en ağır işlerde iki sene uğraştı didindi, olmadı, yurda döndü.
Nazilli'ye yerleşti, belediyede işe girdi, zabıta memuru oldu. Evlendi, çocukları oldu, emekli oldu.
2002'de tedavi için izmir'e hastaneye geldi, 73 yaşında rahmetli oldu. Sayın basınımız lütfedip haber bile yapmadı, Nazilli'de sessiz sedasız toprağa verildi.
*
Kubilay'ı asla unutmayalım.
Ama…
Kubilayların çocuklarını da unutmayalım.
*
Kubilay'dan bu yana Atatürk Cumhuriyeti'ni ayakta tutabilmek için canını veren binlerce şehidimiz var.
Çocuklarının hali nedir diye soran var mı?
*
Törenlerde üzülüyormuş gibi yapıp, medyaya poz vermekle olmuyor.
*
Devrim dediğin, şehitlerle ayakta tutulmuyor.
Emanetlere sahip çıkarsak, yüceliyor.
tarikat mensubu islamcı teröristler tarafından şehit edilen, gerçek devrim şehidi.
neresinden vuruldu diye soracak olurlarsa vatan için çarpan kocaman yüreğinden ve gençliğinden deyiniz.
islamcı katillerin islamcı teröristlerin esrarkeşler yaptı dediği olay. islamcıların ne kadar terörist ne kadar vahşi ne kadar yobaz olduğunu bilmesek bizi inandıracaklar yazık. Eski fetönün zaman gazetesi yazıyprdu bunları zaten. Tarihte islamcıların yalanlarını yazmayacaktır.
