Cidden üzüyor. Çünkü hiç terk etmiyor o hayvancık, sevildiğini biliyor ve daha fazla seviyor. Çat diye satıp, terk edip gitmiyor.
Hayvanların hepsine güveniyorum ama insanlardan emin değilim.
sabah kalktığımda gayet iyiydi. dal darısı bitmişti yenisini taktım biraz yedi, sonra kafesinin üstüne çıktı. tv izliyordum ki bir anda küt diye yere düştü. sonra sersem bir hali vardı.
hemen veterinere götürdük, kalp krizi geçirmiş minik çıtırım. adrenalin vurdular, kalp masajı yaptılar ama öldü.
çok üzgünüm sözlük, elim kolum kalkmıyor.
Bazıları için manasız gelebilir ama bazı insanlara hayvanlar melek gibi masum geliyor. Hayvanı sevmek bir çocuğu yada bebeği sevmek gibi. Beslediğiniz hayvana bağlanıyor, onun bir bebek gibi sizin yardımınıza ihtiyacı olduğunu görüyorsunuz.
Bu bir köpek de olabilir, muhabbet kuşu da sinek de. Aranızdaki o bağ oluşmuşsa bu böyle.
Kanatları olan bir canlıyı kafese koyup egonuzu tatmin ediyorsunuz, hayvanseverliğinizi(!) ispatlamak adına bir hayvanı esaret altına sokuyorsunuz sonra da ölümüne üzülüyorsunuz öyle mi? Kafesin içinde can vermesine vesile oldunuz ya, katilsiniz hepiniz.
Yok neymiş muhabbet kuşları zaten evcilmiş. Aynen zaten ilk atası kafeste var oldu, kanatları da süs diye sırtında. Her şey sırf bencil siz insanlar için yani.
Merak ediyorum vicdanınız rahat mı acaba? Umarım sizi de tutsaklığa Mecbur ederler.
Son muhabbetini yapmış kuştur. Şaka bi yana üzücüdür. Bizde çok civciv vardı ben küçükken. Böyle renkli, boyamışlar. kedi kapıp kaçınca canımdan can giderdi.
Acı bir durum. Bizi görünce sevinen, çırpınan, ismimizle seslenen, oyunlar oynayan kuş gitti. Evden biri ölmüş gibi üzüldük gerçekten. Yokluğu çok belli oluyor. Bu yaşımdayım, ağladım. Bir kuş diyip geçemiyor insan.
Yikima ugratan hede. 14 yasinda olmustu benim muhabbet kusum dile kolay. Ana sinifindan lisans 1.sinifa kadar beraberdik. Kardes gibi bir seydi.
Hala daha fotograflarina baktigimda ya da oldugunu ogrendigim anlar aklima geldiginde gozlerim dolar.
az önce başıma gelendir. uzun zamandır entry girmiyorum son girdiğimde de fotoğrafı var zaten. bir saat önce ordan oraya uçan yaramazlık yapan kuş ölüverdi avcumda. hasta değilken ölmesi mi yoksa avcumda ölmesi mi daha çok acı veriyor bilemiyorum. bir haftalık tatilde bile özlediğim kuşum olmadan ne yapacağım şimdi? keşke yine olsa da parmaklarımı ısırsa.
