Aptal olması! Gerizekalı gibi tüketmekten başka bir bok yapmaz. Oturduğu yerden, insanları, sistemi, bir şeylerin düzenini, eleştirir durur. Araştırmaz, okumaz. Kendisini değiştirmek yerine sürekli başkalarını değiştirmeye çalışır. Modernite diye adlandırdığı şeyin kölesi olmuştur. Uyur gezerdir.
Artık sadece tüketmek değildir. Ayrıca gerekeni almadan, süzmeden, ayrıştırmadan tüketmektir. Tükettiğinden kendisine hiçbir şey kalmaması, ardından o hiç olmamış gibi devam etmesi. Yediğini sindirmeden doğrudan çıkaran bir canavar gibi.
Televizyondan bile büyük bi felaket bizim için. Onda en azından aynı ekrana bakabiliyorduk, artık herkesin küçük ekranı küçük dünyası.
Sosyal medya ise çok geniş bir iletişim alanı sunuyor. Uzak mesafe ilişkileri artıyor. insanlar burada tanışıyor. Ya da ne yaşarsa burada paylaşmak ve fotoğraf çekmek için yaşıyor. Somut algısı artık soyutla yer değiştirdi.
Yaşadığı Sistemin getirisi zoraki sorumluluklardır. Hiçbir şeyi alelade oluruna bırakma lüksünüz olmadığı gibi bir problem yaşamamak için hıncahınç çabalarsınız. Siz bunlarla uğraşırken farkına bile varmadığınız ve geri döndüremediğiniz zaman, hızla akıp gider.
Geriye baktığınızda hayattaki tek lüksünüzün kafanızı boşaltmak için gittiğiniz ama acil durumlar yüzünden telefondan bir oda mesafe bile uzak duramadığınız birkaç hafta olduğunu görürsünüz. işte size modern insan.
kendidir. Çünkü modern insan hem kendinden önceki insandan daha çok boş zamanı olması, daha çok bilgi alabileceği kaynağa sahip olması hem de ne kadar aksini iddia ederse etsin daha seküler olması nedeniyle bir varoluş problemi yaşar. Zaten modernizmin de bence en büyük problemi budur? Varoluşa adam akıllı bir cevap veremedi ve eski kurumların yerine koyduğu yeni kurumlar gidenlerin boşluğunu tam olarak dolduramadı. Nietzsche'nin bahsettiği "tanrının ölümü," öyle bir noktaya geldi ki bu "tanrının intikamına" dönüştü. Zaten bu yetersizliği postmodernizmin ortaya çıkmasına neden oldu da diyebiliriz. Yani bir geriye dönüş var ama bu geriye dönüş "geleneksel" değil, "postmodern" bir geriye dönüş.
Sorunun kaynağını bulamamak. Daha doğrusu bildiği halde işine gelmediği için kabullenmemek. üstelik ortada baya bi sorun olduğunu bildiği halde ve bu sorunların büyük bir kısmının da kendinden kaynaklandığını çok iyi bilmesine rağmen. Trajikomik bir durumsal. Kalan kısmı ise bu dünyaya ot gelmiş saman gidiyor misalidir. Dünya yansa hasırı yoktur onların. Menfaati yoksa yaralı parmağa işemezler.
