"mış gibi yaşamlar": doğan cüceloğlundan her zamanki yazı tarzından ödün verilmeden yazılmış yeni bir kitap daha. kendisinden ödün vermiş, kendisini tanımayan, "öyleymiş" gibi yapan ve davranan insanların anlatıldığı, kolay okunabilirliği olan kitap.
olduğumuz andaki halimizi birebir yansıtmaktan kaçınırız çoğu zaman. biriyle konuşurken sıkılırız, ama sıkılmamış gibi yaparız. birini deli gibi seviyoruzdur, ama sevmiyormuş gibi davranırız. mutsuzuzdur, ağlamak istiyoruzdur, ama sorun yokmuş gibi güleriz, eğleniriz. belki kızarız kendimize neden hep miş gibi yaşıyoruz diye. sizi bilmem ama bu tür formalitelere çok takılıyorum. hep olmadığım bir haldeymiş gibi davrandığımı fark ediyorum. kimi zaman karşımdakini rencide etmemek adına, ya da yadırganmamak adına o anki hislerimi özgürce yaşamıyorum, zırhlara bürünüyorum. büründükçe iç sesimi yitiriyorum, kendi isteklerimin yerini başkalarınınki alıyor. gülüşüm, konuşmam bile başkasının gibi. öz değerlerimi korumak için onca uğraşmışken şimdi kendi hislerimi dilediğim gibi ifade etmemem kabul edilir gibi değil. başkaları faktörünü umursamamak elbette olmaz, ama kendimle de çelişmeden, doğrularım hâlâ bana aitken ve iç sesimi tüm bunlara rağmen duyabiliyorken faktörleri de indirgemek gerekiyor. hiç değilse denemek.
