minibüse tekrar tekrar binmek isteyen, basamakları adeta step tahtası belleyerek çıstak çıstak hareketler yapan atletik teyzelerdir. "minibüse bindik küfre devam" diyerek, besmeleyi bile tam çekemezler. öyle atletiklerdir ki, minibüsün 3 basamağını "bis" derken geçebilir ve sol kulvarda oturan gencin başına dikilebilirler.
[edit tatlısı]
başlığın aslı minibuse binerken biss diyen teyzeler olup bu entry o başlığın devamında hasıl olmuştur. düzeltildiğinde bu edit de silinirse müsterih olurum, silinmezse de bir edit olarak kazınır sözlük tarihine.
bu teyzeler çok şişmandır. büyük ihtimalle dizlerinde de kireçlenme vardır. minibüse binerken kapının koluyla resmen dağa tırmanma pozisyonuna girerler ve arkadan biri kaktırır. işte o anda ağızdan dökülen bisss kelimesi yüzdeki ağırlık kaldırmaya çalışan naim süleymanoğlu bakışıyla pek bi şahane görünür. sonra bu teyzler boncuk boncuk terler. öflerler, pöflerler, torunlarından bahsederler. çok var çevremde.
efendim, bizim yeni nesil özellikle bu yeni neslin 2000'den sonraki kuşağı her bir bokla dalga geçmeye, kendi annelerini, babalarını, büyüklerini aşağılamaya pek meraklı. yarın birgün biraz okuyup, yaşadıklarında yaptıklarının ne kadar yanlış şeyler olduklarını idrak edenler olacaktır, idrak edemeyen malları da olacaktır. fakat bu tip şeyler yozlaşmadır. internetle birlikte küreselleşen dünyada bizim kültürel değerlerimize sahip çıkmamız gerek. bunu dini açıdan söylemiyorum sadece. fakat kendi kültürünü tanımadan hor görebilme aptallığına düşen kuşakların yetiştiği gelecekte pek umut yoktur. ergenlerimize, kardeşlerimize sahip çıkalım. dolmuşta yaşlılara yer vermeyen çocuklar bizim çocuklarımız, amerikanın değil.
